donderdag 30 januari 2020

Fes, de oudste Koningsstad


Vanaf het bergmeer rijden we naar het wintersportplaatsje Ifrane. Dit is oorspronkelijk door de Fransen gebouwd, om aan de Alpen of Zwitserland te denken. Het is er groen en schoon, huizen met zelfs af en toe vakwerk. In de winter kan er soms worden geskied, ook in de zomer komen de Marokkanen er graag. Maar niet vandaag, het is er heel erg stil. De koffie en taart zijn wel lekker dat is tenminste iets! 
Door de cederwouden
Het smalle weggetje door de cederwouden is eng. Gelukkig geen grote tegenliggers. Er leven ook apen, die wachten op eten van de toeristen op de standaard plaatsen. Als gevolg daarvan hebben ze obesitas! Langs groene landbouwvelden rijden we naar de oude Koningsstad Fes, die meer dan 1200 jaar geleden is gesticht. Parkeren op het grote plein bij de ingang van de Medina mag, overnachten helaas niet meer, We moeten naar een gesloten(!) camping om daar langs de weg te gaan staan.
De poorten door de muur van de Medina in Fes.
Hier gaat Zwerver gewoon doorheen 
Hans en Nancy nemen ons mee op een wandeling door de stad. Allereerst gaan we naar een koranschool, Medersa Bou Inania. De binnenplaats is prachtig versierd met stucwerk, tegels en ceder-houtsnijwerk. Verder dan die binnenplaats komen we niet, de school is nog in gebruik.

Medina in Fes
De leerbewerkers zitten in een oude Karavanserai. Allerlei kleuren tassen en mooi bewerkte geiten- en koevellen hangen er te koop. Het stinkt vreselijk en het is een grote troep. 
Leer looierij. met onder de vaten en een verver
We lopen snel verder naar de leer looierij. Dat is een groot complex midden in de Medina met wel 100 verschillende betonnen kuipen waarin het de huiden worden schoongemaakt, gelooid en soms geverfd. Op alle omringende balkons en terrassen hangen eindeloze hoeveelheden huiden. Het is zwaar werk en het ruikt niet fris. Toch wordt hier goed verdiend, vertelt Hans.
De rest van die middag en ook de hele volgende dag lopen we door de oude Medina. Het is minder chaotisch en druk dan in Marrakesh. Er wonen ruim 70.000 mensen in deze Medina die ook allemaal boodschappen moeten doen. De normale zaken als groenten, vlees, kleding, meubels en huishoudelijke zaken zijn hier gewoon te koop.
De gasflessen worden overgeladen op muil-ezels
die ze in de medina rondbrengen

Deze Medina is het grootste gebied in de wereld waar geen auto's mogen komen. Ezeltjes vervoeren bouwmateriaal, muilezels vervoeren gasflessen, mannen rijden met handkarren door de straatjes. 

Ezels en handkarren lopen de medina in en uit

De Medina is ook gewoon een werkplaats voor leerbewerking, koper slagers, kleermakers, schoenmakers, sieradenmakers en allerlei reparaties. Er is altijd wat te zien! De zon bereikt nauwelijks de nauwe straatjes, in de winter is het koud. Ik heb mijn handschoenen aan gedaan!
We zoeken een plekje om wat te drinken in de zon om warm te worden. Dat is niet eenvoudig, de beste plek is op de daken van de huizen als het restaurant daar een terras heeft. Dat lukt prima de tweede dag, we eten heerlijk in de zon en met mooi uitzicht.
Koffie met koekjes in de zon 
Een oude Karavanserai is prachtig gerestaureerd en ingericht als houtbewerking-museum.
Poort en binnenplaats van de grote moskee in Fes
Door de poort van de grote moskee mag ik zowaar een foto maken, deze binnenplaats is prachtig.
Hal van de moderne koranschool 
De moderne koranschool mag ik binnen als ik de bewaker (clandestien?) 50 dirham betaal. De studenten zitten te praten in de gangen en kijken een beetje vreemd op als ik zomaar langs wandel. Nou ja. . .
We wandelen langs het Koninklijke paleis met bewaking en een prachtige poort. Het grote park ligt er naast; een beetje groen in de hectiek van de Medina.
De poort van het Koninklijke paleis 
De vijver in het park
De reisgids noemt een uitzicht punt boven de stad. Dat is een ver lopen, maar met Zwerver maar 5 minuten, we moeten immers naar de camping rijden.

Het einde van onze reis nadert met rasse schreden, helaas! Op vrijdag 31 januari is het afscheidsdiner. De daarop volgende dag rijden we nog 400 km naar de veerboot naar Spanje, waarna onze wegen zich scheiden. Wij willen vrij snel naar huis, via Nils zijn zus in de Eifel. We denken zondag 9 februari weer thuis te zijn.
Oh ja, we hebben nog steeds gas uit onze oorspronkelijke gasflessen. We gaan de Marokkaanse fles niet meer installeren! Hoeven we ook niets terug te zetten!

Geen opmerkingen:

Een reactie posten