Andalusie is heel verrassend!

Bij het stuwmeer van Bermejales, za  23-02

De tijd vliegt hier! De ene dag is nog leuker en verrassender dan de andere. Prachtige landschappen, spectaculaire kloven, meertjes met veel vogels, het kan niet op. 

Alleen het weer is voorspelbaar: iedere dag blauwe lucht met in de middag een heerlijk warm zonnetje; de avonden zijn nu minder koud en zelfs ‘s ochtends hoeft de kachel niet meer aan. Het is hier genieten geblazen!

De kloof bij Alhamra de Granada

Zaterdagochtend 23 februari rijden we Alhamra de Granada binnen. Er is een prima camper-plaats met uitzicht op een spectaculaire kloof en naast twee Nederlandse gezinnen met kleine kinderen die zijn langere tijd op weg zijn. Wat een onderneming’s lust.

Het dorpje is mooi, oude huizen en kerken, mooi gerestaureerd. Na een heerlijk “Menu del Dia” op het dorpsplein in de zon, wandelen we door de spectaculaire kloof.  Prachtig; we voelen ons klein.

‘s Avonds proosten we met onze nieuwe kennissen op de 73-ste verjaardag van Nils de volgende dag. Gezellig, maar wel koud zo buiten.

Nils’ verjaardag zelf besteden we aan boodschappen en het doen van de was; moet ook gebeuren.

Het Alcabaza, fort, van Malaga met Moorse invloeden, onder.
Daarvoor het Romeinse theater

De dag erna verkennen we Malaga, ook al is Nils een beetje ziek. Het is een mooie stad met een groot kasteel met Moorse invloeden en een imposante kathedraal. Vooral het lekkere eten op een zonnig terrasje, nog voor Nils verjaardag, blijft ons bij.

Uitzicht bij de ochtend-koffie

We zijn toch meer van het platteland en met ons WoMo-boekje op schoot rijden we de bergen in. Met zulke prachtige uitzichten smaakt de ochtendkoffie extra goed!

El Torcal is een spectaculaire verrassing: de kalksteen en zijn door de wind en regen in allerlei grillige vormen geboetseerd. Er is een mooie wandeling uitgezet, helaas een beetje druk met veel luidruchtige Spanjaarden en dat in de winter!

El Torcal

Die avond slapen we in Antequera op een camper plaats met voorzieningen om het toilet en vuil water tank te legen. Daar zijn we wel weer aan toe. Ook dit stadje is een verrassing: naast de standaard mooie kerken, fraaie huizen en een Moors paleis bovenop de heuvel, zijn er ook hele oude graftombes en rituele plaatsen, tussen de 6000 en 3500 jaar oud! Dus nog ouder dan de piramides van Gizeh! Prachtig; onze fietsen komen goed van pas.

Graftombe van 6000 jaar oud!!!!

De camper plaats in Antequra is gewoon aan de straat , dus rijden we aan het einde van de middag nog een half uurtje naar een meertje, Laguna de la Fuente de Piedra met flamingo’s waar we in een mooiere omgeving kunnen slapen. De flamingo’s zijn indrukwekkend er zijn er wel duizenden! De lage zon staat in onze rug, wat een mooi gezicht!

Flamingo's bij  Laguna de la Fuente de Piedra 

Als we om 19:30 uur aan onze avond-boterham willen beginnen wordt er op de deur van onze camper geklopt. Nee, je mag hier niet overnachten kijk maar naar dat bordje! Volgens ons stonden we aan de goede kant van het bordje. . . We ruimen alles op en rijden naar het dorpje 5 km verder. Daar vinden we in het donker een plaatsje op het centrale plein. Niet zo rustig als aan het meertje, maar we slapen redelijk. Alleen maar redelijk, want Nils hoest nog steeds. Op zoek naar een dokter rijden we de volgende ochtend langs het plaatselijke gezondheidscentrum: alles is dicht vertelt een voorbijganger, het is een christelijke feestdag in heel Andalusië! Aswoensdag?

We gaan terug naar de flamingo’s. Nils maakt er een rustige dag van, met veel slapen. Ik maak een prachtige fietstocht langs het meer met veel uitzicht op de flamingo’s en tussen de duizenden olijfbomen. Nu staan we weer in het dorpje maar in een rustig buiten straatje. Morgen nog maar eens proberen een dokter te vinden.

Prachtig wandelen met zon en sneeuw in de Alpujarras

Prachtig wandelen met zon en sneeuw in de Alpujarras 

Maandag 18 februari nemen we afscheid van het strand en rijden de bergen in! De wegen zijn niet breed, maar Nils rijdt prima de vele bochten omhoog (Hanneke ook als zij rijdt). Het landschap is prachtig: de groene dennen ruisen, de rotsen zijn kleurig geel en rood, witte dorpjes klemmen zich vast aan de bergen en overal zijn bloemen. Vooral een soort gele brem bloeit bijna overal! We zien zelfs wilde orchideeën.

De bergen in 

In dit mooie landschap willen we graag wandelen en ook rustig even koffie drinken.

Wilde orchideeën

Een parkeerplaatsje vinden dat aan onze eisen voldoet: in de zon, niet direct naast de weg én  met mooi uitzicht is niet zo gemakkelijk. Dan zien we een oud stuk weg mét oprit.Daar past ons huisje en kunnen we wandelen langs de spectaculaire rotsen en zelfs een kleine waterval. De koffie in de zon smaakt er heerlijk. 

Het WoMo boekje heeft ons een parkeerplaats beloofd waar we ons toilet kunnen legen, dat is hard nodig. Het plekje is inderdaad prachtig, maar het restaurant is dicht: geen toilet. We blijven er wel staan naast een andere Nederlandse camper. Ook hier is het mooi wandelen en gezellig bijpraten met onze buren.

Dinsdag rijden we naar de camping bij Trevelez, het hoogste punt van deze route. Dat hebben we geweten: het is er koud. De wandeling die we maken is mooi maar kort: het begint te regenen en later te sneeuwen. Gelukkig hebben we genoeg gas om de camper lekker warm te stoken. De volgende ochtend zijn de bergen van de Sierra Nevada prachtig wit en zorgt voor mooie uitzichten tijdens onze ochtendwandeling.

Verse sneeuw op de Sierra Nevada bij Trevelez

De volgende stop is in Pampaneira waar we op de grote parkeerplaats van het dorpje kunnen staan. We wandelen een prachtig pad langs de berg naar het naburige witte dorp, en natuurlijk weer terug.

Koffie plaatsje onderweg 

Donderdag moeten we een beetje goed plannen: ‘s middags heb ik nog een telefonische vergadering met het bedrijf dat ik adviseer in Libanon! Eerst denk ik dat een camping beter is, maar de slechte ervaringen met wifi hier doen me besluiten dat Skype via mijn telefoon, zonder beeld, ook goed moet werken. Maar dan moeten we natuurlijk wel ergens stil staan. Dit wordt een stuwmeer-dag: we drinken koffie aan de rand van een prachtig, interessant stuwmeer. Er staan wel vijf campers, ook hele grote. We maken een kletspraatje en krijgen nuttige informatie over winkels, verzorgingsplaatsen (waar je onder andere je toilet en je vuilwatertank kunt legen) en een Duitse website met allemaal camper plaatsen. We krijgen ook nog een demonstratie van opvouwbare zonnepanelen die je zelf achter je camper zet met de juiste hoek naar de zon. Handig in de winter.

Uiteindelijk vinden we een prachtig rustig plaatsje bij een tweede stuwmeer, net op tijd voor mijn telefonische vergadering. Die gaat overigens prima met mijn Nederlandse mobiele abonnement. Het is hier zo mooi dat de er twee nachten blijven.

Vanochtend zijn hebben we een fantastisch mooie spectaculaire fietstocht langs het meer gemaakt over eigenlijk een wandelpad.

Fietsen langs het meer 

Prachtige uitzichten .....

Maar wel hard werken!!

 Dat ging dus behoorlijk op en neer, dwars door het bos en langs het water met schitterende uitzichten en soms hele einden lopen als het te steil was. Een belevenis! Wat zijn de bevoorrecht dat we dit nog kunnen op onze leeftijd!

We staan hier prachtig aan de rand van het meer. Er is bijna geen wind en de zon schijnt heerlijk, dus het is lekker buiten zitten. Vanavond hebben we zelfs voor het eerst buiten avond gegeten!

Heerljk weer: zomaar een dagje strand

Vandaag, zondag 17 februari, zijn we geëindigd op een onverwachte plek: we gingen alleen maar even koffie drinken aan de kust vanochtend, maar we staan hier zo mooi aan zee dat we spontaan hebben besloten er gewoon de hele dag te blijven staan! De “Costa Tropica”, waar we nu iets ten zuiden van Almeria staan, doet zijn naam eer aan: het is er heerlijk warm, meer dan 20°, en de zon schijnt volop. Vandaag hebben we geen haast en genieten we van het wandelen langs het strand en lekker niets doen! We zijn niet de enigen, er staan tientallen campers in de bosjes vlakbij en op het strand. Zo te zien staan velen er al meerdere dagen.

Dit is een betere plek om wat langer te staan dan vele andere plekken die we hebben gezien. Er rijden hier heel veel campers rond, de grijze golf?  Bijvoorbeeld bij het haventje eerder aan deze kust is een groot parkeerterrein waar je tegen betaling met nog tientallen andere campers dicht op elkaar kunt staan.

Nog even terugblikken: de parkeerplaats bij het restaurant waar we gratis stonden was heel gezellig; een groepje Nederlandse en Belgische campers stonden er al 14 dagen.

‘s Ochtends wat rommelen, lunchen met een 3 gangen “Menu del Dia” voor € 10, wat wandelen en fietsen, gezellig samen borrelen en weer een dag voorbij. Zo kom je de winter wel door in Spanje. Wij blijven de volgende ochtend ook heerlijk voor de camper zitten om onze koffie te drinken en wat op het gratis internet te surfen.

Valencia, nieuw en oud 

Tegen de middag rijden we naar een camper plaats dicht bij bij Valencia. Met onze fietsen gaan we via prima fietspaden de stad in. Valencia is een boeiende mix van oud, prachtige oude kerken en gebouwen uit de glorietijd in de 15^e en 16^e eeuw, en nieuw: de rivier is een aantal jaren geleden verlegd naar buiten de stad en de vrijgekomen ruimte is benut voor prachtige futuristische gebouwen; veel musea, sportvelden, speelplaatsen en parken. Heel gezellig.

We hebben afgesproken met vrienden op de Marjal camping ten zuiden van Alicante, dus we moeten door. In Valencia komen we zeker nog eens terug. Te meer om dat we allemaal campers zien staan op parkeerplaatsen vlakbij het strand, ook bijzonder en gezellig horen we later.

De twee dagen met onze vrienden zijn erg leuk. Helaas is Tineke wat ziek, maar Ad laat ons de prachtige grote camping zien met de vele faciliteiten. Er is van alles te doen, hier hoef je je niet te vervelen.

 

Een lekkere boterham, zomaar langs de weg

Hier zijn we gewogen, 3565; 65 kg te zwaar.

Als de zaterdag weer onderweg zijn, kijken we naar een plaats om gas te tanken, we willen niet weer met een lege tank staan op een koude ochtend. Dat lukt! Het is lunchtijd dus we vinden een plekje langs de weg om te eten. Nils ziet dat toevallig vlak voor een Tuv- keuringsstation staan. Met het woordenboek in de hand en ons beste Spaans regelen we een meting van het gewicht van onze camper. We zitten maar net boven de 3500: 3565 kg. Dat is wel zonder personen, maar toch is het goed om te weten. Ik vind het meevallen maar met  onze toekomstplannen in gedachten overweegt Nils nu om toch maar een groter rijbewijs te halen.

Alcabaza van Almeria

Op de camper plaats bij Almeria halen we onze fietsen tevoorschijn om in de stad het Arabische fort te bekijken. Ook dit Alcabaza ligt op een heel hoge heuvel om de stad en de haven te beschermen. Indrukwekkend. We willen tapas eten, maar dat kan pas vanaf 20:00 uur ‘s avonds. Dan is het wel wat erg koud en donker om terug naar de camper te fietsen dus eten we toch maar in ons mobiele huisje.

Wij vinden een dag aan het strand wel genoeg en gaan morgen richting de bergen, de Alpujarras, om daar te wandelen. Hopelijk is het er niet te koud, want het ligt hoger. We zien wel!

Spectaculair wandelen en fietsen bij Prat de Comte

Maandagochtend 11 februari, haalt Nils onze vouwfietsen tevoorschijn, maar het is toch nog erg koud. Dan eerst wandelen, de kloof verkennen. We nemen de weg naar beneden en moeten al gauw het kleine riviertje oversteken. De trappen die de gisteren vanaf de hoogte hadden gezien leiden ons door de kloof vlak langs het water: spectaculair!

Wandelen in de kloof bij Prat de Comte

In het goed gerestaureerde dorpje is een warmwaterbron en een grote parkeerplaats, de autoweg komt van de andere kant. Blijkbaar komen hier in de zomer veel toeristen, maar nu in de winter zien we Nederland. Het pad loopt verder de kloof in tot grote spectaculaire rotsen.

Hoog boven ons is de oude spoorlijn nu fietspad

Hoog boven ons zien we de spoorbaan, nu dus fietspad. Als het pad ophoudt lopen we terug voor een kopje warme koffie in de camper. Met dikke jassen en handschoenen aan is fietsen nu prima te doen eerst door de tunnel rechts van ons. Die is wel 900 m lang.gelukkig hebben onze fietsen licht. Er volgen nog meer tunnels, prachtige dalen en zelfs een dorpje waar we vers stokbrood kunnen kopen.

Fietsen over de oude spoorbaan

Terug bij de camper is de warme soep en twee heerlijk net als het vers stokbrood. Dan gaan we naar links langs die spectaculaire kloof. Van boven oogt deze wat minder imposant, maar met de fiets komen we een heel eind. Een prachtige dag!

In de loop van de middag rijden we terug langs het angstig smalle weggetje. Het is maandag, nu komen we niemand tegen; fijn. 

De mimosa bloeit volop 

We overnachten op de camper plaats van een schattig dorpje, Valderobres. Het imposante aartsbisschoppelijk paleis is alleen in de weekenden open. Zo gaat dat in de winter.

Dinsdag rijden we alweer een smal weggetje door een dorpje om in de volgende kloof te gaan wandelen. Nu is het WoMo boekje niet bij de tijd: de weg naar de kloof is niet toegankelijk voor campers. 

Het fort van Morella, hoog boven het stadje

We keren teleurgesteld om en zetten koers naar Morella. Dit stadje is gebouwd boven op een hoge rots, helemaal om-muurd met wel 11 imposante wachttorens. Bovenop bewaakt een militair fort alles. Heel erg imposant!!

Deze plaats is al duizenden jaren bewoond; speelde een belangrijke rol in de strijd tussen de Moren en Christenen en natuurlijk in de vele Spaanse Burgeroorlogen. Ook de overige gebouwen in het stadje en met name de gotische kerk met een verlaagd koor zijn de moeite waard.

Pas om half drie zitten we aan de lunch naast de camper in een heerlijk zonnetje!

Een boterhammetje eten in de zon onder het aquaduct bij Morella 

Nu zitten we aan de kust vlak bij Valencia op een camper plaats bij een restaurant. Daar gaan we straks lekker eten en natuurlijk dit verhaal op de website zetten, want er is hier internet.

We moeten nog veel leren. . . .

Eindelijk in de zon lunchen

Na drie gezellige dagen in de Eifel vertrekken we vrijdag 8 februari naar het zuiden. De camper rijdt heerlijk, we wisselen elkaar af achter het stuur en de kilometers glijden onder onze wielen.

Aan het einde van de middag vinden we een leuke (gratis) camperplaats in Tournus aan de Saône, iets ten noorden van Leon. Vanuit ons huisje hebben we uitzicht op de rivier, leuk. Er is zelfs nog tijd voor een wandeling voor het donker wordt. Later lopen we in het donker door de straten, allemaal oude, goed onderhouden gebouwen, de kerk is mooi verlicht.

Die nacht wordt het koud in de camper, de koelkast piept. Als ik om 6:30 uur wakker wordt begrijp ik wat er aan de hand is: ons gas is op. . .

Echt op, zelfs een kopje thee voor het ontbijt zit er niet in. We gaan dus op zoek naar LPG. Nils zegt nog optimistisch dat ieder tankstation aan de snelweg vast wel LPG heeft. Niet dus. We komen er achter dat we zelfs niet eens weten wat LPG in het Frans is. Laat staan dat we een lijst bij ons hebben waar LPG stations zijn in Frankrijk!

Gelukkig hebben we mobiel internet. Na lang zoeken vinden we een lijst met LPG tankstations. We rijden naar het dichtstbijzijnde. Helaas geen GPL, zoals LPG in het Frans heet, zoals we ondertussen weten. Ook het tweede station van deze lijst heeft geen GPL. Nee, de dame achter de kassa weet niet waar een GPL tankstation is. Wat nu?

We zoeken verder op internet (wat moet je anders?) en vinden een tweede lijst, met zowaar een tankstation op 5 minuten rijden. Die heeft LPG! Hoera!

Maar we hebben nog nooit LPG getankt en dit is een self-service-station. Natuurlijk doen we alles fout, we drukken de knoppen in de verkeerde volgorde in en de LPG pomp schiet in storing!

Gelukkig komt er een monteur, maar die weet het niet. Zijn collega die even later komt weet uiteindelijk de oplossing. Onze LPG tank is weer vol. Eindelijk kunnen we ontbijten met thee en koffie.

Pont du Gard

We rijden door naar Pont du Gard, een oud Romeins aquaduct over de rivier de Gard. Daar schijnt zowaar de zon: onze eerste lunch buiten de camper, zie de foto helemaal boven. Mijn dag kan niet meer stuk.

Het Romeinse aquaduct van drie verdiepingen is erg indrukwekkend. De lage zon weerspiegelt in het water van de rivier met als resultaat prachtige foto’s! Het museum vertelt de geschiedenis van het hele aquaduct: de Romeinen bouwden een 50 km lange waterleiding, boven en onder de grond om fonteinen van de stad Nîmes van water te voorzien, ter meerdere eer en glorie van de stad, en voor water in de huizen natuurlijk. Middeleeuwse bouwmeesters hebben van dit aquaduct geleerd hoe ze bogen moesten maken.

We rijden nog twee uurtjes door naar het zuiden. Rond de avond geeft Camper Contact  aantal campings waar de kunnen overnachten. Helaas komen we bij een tunneltje, waar hoogte 2.8m op de borden staat. Nils stopt meteen, rijdt een meter achteruit en bijna tegen een achter-ligger aan!) Hij moet nu links af, de verkeerde kant op. Het is bijna donker dus parkeren we onze camper maar naast een klein weggetje waar we heerlijk slapen.

 

Slapen langs de kant van de weg.
Nils ruimt zijn dubbele dekbed op. Het wordt warmer.
Hanneke slaapt nog steeds met een kruik in bed. 

 Zondagochtend is het rustig op de autoweg, we schieten flink op. Het landschap verandert: steeds meer cipressen en groene dennenbomen. Ook de velden zijn groen, de voorjaars gewassen staan op het veld. Tal van heesters en bomen staan al in bloei, we zien de eerste voorjaarsbloemen. Hier is de lente al begonnen!

Ten zuiden van Barcelona zoeken we een route op uit ons WoMo boekje. Overal bloeien de amandelbomen, de witte en roze bloesem schittert in de voorjaarszon. De gele en rode bergen om ons heen zijn indrukwekkend, de rivier de Ebro stroomt traag en breekt aan onze voeten.

Ons doel voor vandaag is een oud, verlaten treinstation. De laatste 4 km gaan over een angstig smal weggetje, maar Nils stuurt volleerd langs de smalle bochten. Een tegemoetkomende camper passeren gaat net omdat de weg er toevallig wat breder is.

De amandelbomen bloeien uitbundig!

Bij het oude treinstation houdt de weg op. Daar staan we nu in het midden van niets, de  paar dagjes-mensen zijn weg. Het spoor is nu een fietspad geworden en gaat langs een spectaculaire kloof. Die gaan we morgen verkennen.

De waterleiding lekt ! !

In de sneeuw in de Eifel met Miro en Nils achter het stuur

Zondagavond om half zeven rijden we de camper weer onze oprit op. Na een heerlijk rustige avond thuis met de luxe van televisie (dat hebben we in ons mobiele huisje nog niet), gaat Nils op maandagochtend de watertank bijvullen.

Grote schrik: halverwege het vullen loopt er plotswater onder uit de camper! We halen de handleiding erbij, die heeft het over een vorst beveiliger. We kijken elkaar met grote ogen aan: het heeft stevig gevroren de afgelopen nacht, we zijn vergeten de verwarming in de camper opnieuw aan te zetten. Dom… Dom… Dom…

Bij de uitgebreide uitleg die we gekregen hebben toen we de camper hebben opgehaald, zijn we nog zo gewaarschuwd: bij vorst altijd de kachel aan anders kan de waterleiding en misschien wel de boiler bevriezen.

In de handleiding staat dat je een nieuwe vorstbeveiliger bij de dealer kunt bestellen. Een belletje naar Harderwijk bevestigd dat het bedrijf nog dicht is. Er zit niets anders op dan te wachten tot dinsdag en onze afspraken voor maandag af te zeggen. Zo hebben we onverwacht een dagje vakantie in ons eigen huis. Er is natuurlijk nog genoeg te doen: een paar telefoontjes, opruimen, deze website bijwerken en een extra avond je televisie en internet. Ook heerlijk.

Dinsdag vertrekken we al heel vroeg richting Harderwijk, dan is er tijd om de reparatie uit te voeren, hopen we. Nog voor Zwolle bellen we onze dealer. Die stelt ons meteen gerust. Meestal gaat de vorst beveiliger niet meteen kapot, en kun je hem opnieuw resetten als de temperatuur boven nul komt. Bij de eerste de beste parkeerplaats proberen we dat uit. Hoera, het werkt: weer wat geleerd.

 

Ons huisje past op de oprit van Miro

Nu kunnen in één keer doorrijden na onze volgende stop, Nils’ zijn zus in de Eifel. Hier blijven we drie nachtjes voor we richting zuiden gaan.

Een uitstapje naar het kasteel bij Niedeggen

Proef-kamperen met onze nieuwe camper

We zijn helemaal blij met de nieuwe camper

Iedereen had ons al gewaarschuwd: een nieuwe camper wordt altijd later afgeleverd. Dat blijkt ook wel: uiteindelijk komt onze camper pas in de laatste week van december aan bij de dealer in Harderwijk.

Natuurlijk gaan we meteen kijken. Wat een fantastisch gevoel in onze eigen camper te stappen! Het interieur is prachtig licht, de bekleding ziet er prima uit en vooral de overdaad aan kast en opbergruimte, ook in de dubbele vloer,  geeft ons een gerust gevoel dat we alles dat we willen mee kunnen nemen. Maar natuurlijk is er wel het maximum gewicht van 3500 kg, waar we eigenlijk onder moeten blijven.

Op 25 januari kunnen we onze camper ophalen in Harderwijk. Die is dan voorzien van een tweede accu, zonnepanelen, een dubbele LPG-gasfles installatie en zelfs een installatie om de camper waterpas te zetten. Wat een luxe!

Het weer is niet ideaal: er is sneeuw en gladheid voorspeld. Gelukkig komen we veilig thuis in Haren. We laten de camper toch maar even aan de straat staan. Pas als de volgende ochtend de sneeuw in onze straat is gesmolten, rijdt Nils de camper onze verbrede oprit op. Het past!

Onze camper op de oprit

De volgende dagen zijn we druk met het inrichten van ons mobiele huisje. Nieuwe dekbedden, nieuw servies, een water-vulslang en al die andere dingen die je nodig hebt. Internet biedt voldoende keus, de bestelauto’s van de bezorgers weten ons adres te vinden.

Voor we naar het zuiden vertrekken om de zon op te zoeken, gaan we met onze familie uit het westen van het land een weekendproef kamperen. Zwolle is mooi tussen ons in en heeft een camperplaats vlakbij het centrum.

Het weekend is een succes: mijn middelbare school stond in Zwolle het is erg leuk om na bijna 50 jaar hier weer uitgebreid rond te wandelen. Het slechte weer op zaterdag ontlopen we door naar het museum De Fundatie te gaan en de prachtige boekhandel in de Broerenkerk te bekijken.

Eerste nacht op eigen wielen: camperplaats in Zwolle

De Sassenpoort is open: na daar ontelbare keren langs gelopen te zijn in mijn middelbare schooltijd horen we nu een interessant verhaal van een van de vrijwilligers. Deze poort is bewaard gebleven omdat er tot 1979 het stadsarchief van de gemeente Zwolle was gevestigd. Zwolle verrast ook door de vele mooie gerestaureerde panden en zelfs stukjes van de stadsmuur zijn hersteld.

Ijsbeelden in de Ijsselhallen in Zwolle

Op zondag bezoeken we de mooie ijsbeelden tentoonstelling, tot leven gebracht met muziek en prachtige kleuren van de vele-Led lampen. Het weer is zonnig, we fietsen langs de IJssel-dijk. Heerlijk! 

Helaas kom ik, Hanneke, er gedurende het weekend achter dat we een aantal belangrijke dingen zijn vergeten in de haast om toch een dag eerder in Zwolle te zijn dan oorspronkelijk gepland. Veel kun je kopen, maar mijn pillen liggen toch echt thuis.

Zondagmiddag rijden we via mijn zusje Karin weer naar huis om daar nog een laatste nachtje slapen voor we  de zon gaan opzoeken in het Zuiden.