Bijna thuis

Vallei van de Jerte

Het bevalt ons prima: iedere dag een stuk(je) rijden en tussendoor ook nog leuke dingen doen.

We rijden de hele vallei van de Jerte uit, een prachtige rit. Bovenop de pas is het hartstikke koud! Snel even een foto maken en we gaan verder. Een kwartiertje later zien we onverwacht een oud fort bij een oude Romeinse brug. Het fort is helemaal ingenomen door de ooievaars die op de torens grote nesten bouwen. Wij maken een wandeling in de frisse zon.

Fort met Ooievaars

Bij het verlaten van de bergen wordt de zon steeds lekkerder warm. Op ons lunch plaatsje creëeren we windschaduw door achter de camper te gaan zitten met een prachtig uitzicht op de besneeuwde bergen en een riviertje. Heerlijk!

De gotische kathedraal van Burgos

Die middag rijden we door naar Burgos. De camperplaats is gauw gevonden, we pakken onze fietsen en rijden met behulp van Google Maps zo naar het centrum. De 14^de-eeuwse gotische kathedraal is tot 19:00 uur open. Die blijkt inderdaad prachtig en met goede uitleg middels een audio guide. Dit keer heb ik mijn koptelefoon wel meegenomen, zodat ik er ook van kan genieten. De binnenkant van de kathedraal is licht van kleur met prachtig beschilderde beelden, altaarstukken en veel koepels. Ook de kloostergang is prachtig gerestaureerd met veel kleurige beelden.

De volgende dag stoppen we in het begin van de middag in de oude hoofdstad van Baskenland: Vittoria Gasteiz. Met onze fietsen zijn we zo in het centrum, waar we heerlijk eten. Wel binnen, want het is net te koud om op het terras te eten. Dit is een grappige stad; natuurlijk zijn er mooie oude gebouwen, maar het hoogteverschil wordt door de lokale bevolking deels overbrugd door roltrappen en liften. De borden zijn hier niet te snappen: de tekst is in het Baskisch.

Roltrappen  ook voor fietsers

Diezelfde middag rijden we door naar San Sebastian. Het centrum van deze stad stamt grotendeels uit de 18^e en 19^e eeuw. Toen zijn de oude verdedigingswerken gesloopt en vervangen door hoge, deftige huizen in neo-romaanse stijl. Alleen de kathedraal is nog it de Middeleeuwen.

Onze volgende stop is al in Frankrijk, ten zuidwesten van Bordeaux ligt een mooie camper-plaats aan de baai van Arcachon. Vrijdagochtend fietsen we ruim twee uur tussen de “wadden” en het riet van deze baai. De zon schijnt uitbundig, de vogels zoeken voedsel op droog gevallen platen, de visarend vliegt over. Een prachtig gebied!

Fietsen in het "wadden gebied"bij Arcachon

Nog dezelfde dag rijden we door tot het midden van Frankrijk, net onder Chateauroux bij het Etang Duris, site code 21957. De zon schijnt nog steeds, we wandelen helemaal rond het meertje.

Het mooie weer is nu echt op: zondag rijden we door hevige regenbuien verder naar het noorden en slapen we in Charleroi; morgen moeten we om één uur in Tilburg zijn. Dinsdag rijden we langs onze dealer in Harderwijk, ons achterlicht is er afgereden! Dan lekker naar huis en gaat ons gewone leven weer beginnen.

In de regen door Frankrijk met een kapot achterlicht 

De camper-neus naar het Noorden

Over de oude spoorlijn langs de rivier

Op zaterdag 9 maart fietsen we de 36 km van de oude spoorlijn “Via Verde de la Sierra”.  een oude spoorweg. De heenweg gaat ongeveer 500 m omhoog, vooral Nils doet aan conditie training om zijn fiets-accu te sparen. De tocht is prachtig, langs de rivier met mooie uitzichten en spectaculaire rotspartijen, door korte en lange tunnels, de laatste meestal met verlichting, gelukkig. De bloemen bloeien uitbundig, de vogels zingen. De gieren cirkelen boven de rots pieken, vooral op de thermiek in de middag.

Op het stationnetje aan het andere einde eten we heerlijk in het zonnetje. De terugweg is gemakkelijk, nu gaan we grotendeels naar beneden. Toch hebben we allebei kramp in onze kuiten, nog niet eerder hebben we 76 km op een dag gefietst over grotendeels gravelweggetjes. 

‘s Avonds maken we een plan voor de terugreis: door het midden van Spanje langzaam naar het noorden. Dan kunnen we iedere dag nog wat zien en niet alleen maar rijden.

De eerste stop is Merida. Eigenlijk verwachten we minder campers nu we verder van de kust zijn. Maar ook de camper plaats van Merida loopt ‘s avonds bijna helemaal vol! Wij genieten van het Romeinse theater en de arena. Met de fiets verkennen we het stadje: het fort, de Romeinse brug en de leuke parken rond de rivier.

De volgende ochtend nemen we een kijkje bij de oude Romeinse renbaan met prima uitleg. De film “Ben Hur” komt helemaal boven!

Merida: Romeins theater, het oude en het middeleeuwse aquaduct 

Merida had in de Romeinse tijd een drietal aquaducten, een deel van 50m lang en 18m hoog is van het aquaduct bewaard gebleven, nu vooral gebruikt door de ooievaars als hoge nestplaats. De Romeinen hebben 8 km buiten het stadje een stuwdam aangelegd om dit aquaduct te voeden. In de middeleeuwen is een nieuw, lager aquaduct aangelegd om het water uit dit stuwmeer te halen. Dit laatste aquaduct lijkt nog steeds functioneel. We fietsen er een heel eind langs, tot buiten het stadje. Op sommige plaatsen druipt er nog water uit!

Met de camper rijden we naar het oude Romeinse stuwmeer (Proserpina) en vinden er een prachtig lunch plaatsje. De romeinse stuwdam, 1900 jaar oud en Unesco erfgoed, is goed onderhouden en functioneert nog steeds! 

Cáceres, de volgende stad, heeft een mooi oud centrum waar ik nog dezelfde middag op de fiets naartoe ga. Nils duikt lekker zijn bed in. De volgende ochtend fietsen we er samen naar toe, bezoeken de kathedraal en doen een (Spaanstalige!) rondleiding door een prachtig oud groot herenhuis, dat door de eigenaars helemaal is gerestaureerd. Het heeft kamers van de 15^e tot en met de 19^e eeuw. De gids spreekt duidelijk Spaans, en samen met de beknopte Engelse versie op papier, kunnen we er het meeste zo waar begrijpen. Leuk!

Koffie langs een van de stuwmeren van de Taag

Nils heeft al weer genoeg gelopen, dus fietsen we terug naar de camper. Verder met de neus naar het noorden, lunchen we bij een van de stuwmeren van de Taag. Deze rivier bestaat alleen maar uit stuwmeren, zo hard is het water hier nodig in Spanje voor bevloeiing en drinkwater. We verwonderen ons erover hoe leeg het binnenland van Spanje is. Hier veel extensieve veeteelt onder kurkeiken, eindeloze stukken land met  maar hier en daar een huis of een dorpje. 

Prachtig plekje langs de Jerte rivier

We nemen de kleinere weg door de vallei van de Jerte rivier. De kersenbomen bloeien, de eerste bladeren van de loofbomen zijn prachtig licht groen, de bergen worden hoger en woester; een mooie tocht. In deze vallei is veel meer bewoning, waarschijnlijk omdat er meer water is en misschien is de grond er vruchtbaarder.

Halverwege de vallei is de beloofde camper-plaats dicht, maar er is parkeermogelijkheid aan een zijriviertje van de Jerte. Heerlijk in het zonnetje tussen de wilde bloemen, met veel uitbundig zingende vogels, het is tenslotte lente, zit ik heerlijk in het zonnetje te genieten van dit mooie plekje! 

Morgen verder met de neus naar het Noorden.

Kwijt...!...?...!

“Nils, mijn portemonnee zit niet in mijn handtas, heb jij die soms gezien?” Nee, Nils heeft hem niet gezien en ik zelf de laatste drie dagen ook niet, oei!

We gaan zoeken: eerst in de rugzak die we gebruiken voor de boodschappen. Die voelt zwaar aan, maar dat is de zaklamp. Dan in alle kastjes, ook niets. Via internet bankieren blijkt dat twee dagen geleden de bankpas voor het laatst is gebruikt bij het LPG tanken. Daarna niet meer, dus waarschijnlijk is de portemonnee niet gerold. Toch kunnen we hem niet vinden. De camper heeft veel verborgen hoekjes en kastjes, met name in de dubbele bodem. Die leer ik nu goed kennen, omdat ik ze allemaal napluis met de zaklantaarn. Helaas, de portemonnee blijft zoek. 

In Ronda gebruiken we de luifel voor de eerste keer

Toch maar de creditcard blokkeren, gelukkig is daar niets mee gebeurd de laatste week. Het is wel een probleem: mijn rijbewijs zat in de portemonnee, net als mijn OV-chip-kaart. € 200 is ook een groot bedrag om zomaar kwijt te zijn. Ik vind mezelf heel dom! Baaaaalen.

De volgende dag gaan we boodschappen doen, de rugzak wordt tevoorschijn gehaald. Die voelt wel een beetje zwaar aan. . . de portemonnee zit er toch in. We zijn helemaal blij en kopen een extra flesje wijn voor het weekend om dit te vieren.

Naast het stuwmeer als enige camper

Ondertussen doen we nog steeds rustig aan. We maken alleen maar kleine wandelingetjes, Nils zijn achillespees moet echt rust hebben. Woensdagmiddag 6 maart parkeren we bij het mooie stuwmeer, Embalsa de Zahara. Ik maak een wandeling, ook hier loopt een onverharde weg vlak langs het meer. Die gaan we de volgende dag samen fietsen, hartstikke leuk met prachtige uitzichten op het meer en op het dorpje Zahara de la Sierra, wat hoog op de heuvel ligt met een oud Nasriden kasteel. De zon schijnt weer  uitbundig na de regen van de dag ervoor; heerlijk om te picknicken.

Fietsen rond het meer, prachtig!

We (Hanneke achter het stuur) rijden door naar Grazalema via een heel smal, heel stijl weggetje helemaal naar boven naar de pas met prachtige uitzichten. Gelukkig komen we hier geen andere campers tegen, personen auto’s zijn al spannend genoeg! Bij de korte wandeling naar de indrukwekkende Gargante Verde, groene kloof, zweven de gieren majestueus vlak voor onze ogen door de kloof, prachtig. Twee gemzen staan rustig te grazen bij de waterbak; ze lijken niet bang voor mensen.

Onderweg naar Grazalema

2 gemzen langs het pad

Volgens ons boekje is “de Via Verde de la Sierra” een oude spoorweg die veranderd is in een fiets-wandelen ruiterpad; net als aan het begin van deze reis. Fietsen gaat prima voor mensen met voet-problemen!

Nu staat ons mobiele huisje bij het begin van dit pad op de parkeerplaats van het oude treinstation, waar we vanmiddag heerlijke Tapas hebben gegeten. We mochten zelfs hun wasmachine gebruiken. De was heeft eerst buiten gedroogd; de rest hangt nu binnen in de camper. Die droogt morgen wel verder als wij gaan fietsen.

Ziekenboeg!

Prachtige uitzichten in Andalucië

Nils blijft de hele nacht hoesten, dus staan we op vrijdagochtend 1 maart in het kleine gezondheidscentrum van het dorpje Fuente de Pedra. Ons Spaans net voldoende om te vragen of Nils een dokter kan zien. Hij hoest nog maar eens erg overtuigend. 

Mooie bloemen zo langs de kant van de weg

De meneer achter de balie typt tergend langzaam zijn naam en adres van het verzekeringskaartje over in de computer. Na 20 minuten nemen we plaats in de wachtkamer. Het is niet druk, een half uurtje later lopen we de spreekkamer in. Ze luistert een paar minuten en constateert longontsteking. Nils krijgt antibiotica, een pijnstiller en een poeder tegen de hoest voorgeschreven. De plaatselijke apotheek is er vlak naast, dat is gemakkelijk.

De arts vraagt geen geld, alleen de medicijnen moeten betaald worden. Die kunnen we vast (deels) declareren bij onze verzekering. Prima georganiseerd die gezondheidzorg hier in Spanje.

De rest van de dag gaat op aan boodschappen, LPG tanken, en andere klusjes.

Nils is nu patiënt, dus Hanneke moeten rijden, een prima oefening. Voor de nacht is er een mooi plekje langs het stuwmeer Embalse del Conde Guadalhorce.

De volgende dag rijden we langs een smal weggetje omhoog naar een volle parkeerplaats. Nils biedt aan om de camper achteruit in te parkeren, maar Hanneke denkt dat ze het zelf ook wel kan. En dat lukt prima onder de (goedkeurende of kritische?) blikken van de omstanders! Hier begint een van de mooiste wandelingen van Spanje blijkt, El Camenito del Rey. Helaas dit jaar niet voor ons. 

Ook nu zijn de uitzichten spectaculair gedurende het rondje dat we rijden rond het meer, met prachtige bloemen. Na de lunch nemen we een klein weggetje naar El Burgo langs het dal van de rivier de Thon. Ook weer schitterend. Zo mooi dat we om vier uur parkeren langs de weg en er lekker blijven slapen.

Slaap-plek

De volgende ochtend rijden we door langs het weggetje dat steeds smaller wordt. Gelukkig gaat alles goed. We wandelen door de steile straten van het stadje. Ineens roept Nils  “au” en grijpt naar zijn hiel. Een flinke pijnscheut en hij kan eigenlijk niet meer goed lopen! Met moeite komen we terug bij de camper; Hanneke rijdt door naar Ronda.

De volgende ochtend is de pijn er nog steeds. Opnieuw zoeken we een gezondheidscentrum op. Ronda is groter dus nu nemen we de fiets. De tweede keer zijn we op de goede plek maar een afspraak met de dokter kan pas de dag erna. Nu heeft Nils nog meer pijnstillers en Voltaren gel om de ontsteking tegen te gaan. De dokter heeft geen idee hoe lang het gaat duren: rust is de beste medicijn. Dus dat doen we, vandaag een lekker rustig dagje op deze camper-plaats met elektra en internet. En natuurlijk de zon. 

Op de fiets over de trappen. .. beetje veel van het goede

Overigens hebben we Ronda wel op de fiets verkend: een prachtige stad met een imposante kloof. Daaroverheen zijn wel drie bruggen gebouwd: eentje uit de 17^e eeuw, eentje uit de Moorse tijd, en eentje uit de Romeinse tijd. Ze zijn er alle drie nog. Die willen we graag zien. Helaas het aantal trappen wordt steeds groter, terug kan eigenlijk ook niet meer. Deze rustdag voor de zieke Nils wordt toch nog hard werken! Maar wel leuk, temeer omdat we de Arabische baden kunnen bekijken waar we langs komen. Een interessant animatiefilmpje, zelfs in het Engels, geeft aan hoe de baden vroeger hebben gefunctioneerd. Leuk!

Morgen rijden we verder naar een nationaal park met prachtige wandelingen, die we dus niet gaan doen. De uitzichten moeten ook mooi zijn dus gaan we koffie drinken op prachtige parkeerplaatsen! 

De oude Arabische baden in Ronda