Over brede 4-baanswegen door Oost Turkije

Na de heerlijke middag aan het strand van de Zwarte Zee rijden we rustig de resterende 280 km naar de verzamel-camping van onze reis-groep. We nemen eerst nog een kijkje in het klooster van Semola, dat helemaal in de rotswand is gebouwd. Later zijn er meerdere verdiepingen met kamers ervoor gebouwd, zodat nu het tegen de rotswand aan kleeft. Er was nauwelijks een toegangsweg, die is pas gemaakt toen alles werd gerestaureerd de afgelopen 10 jaar. Vooral de fresco’s van de kerk zijn erg mooi.

Het Semola klooster hangt in de rotswand

Fresco aan de buitenkant: Adam en Eva uit het paradijs

De kerk is in de rots gebouwd

Het is ook leuk om de vele tientallen andere bezoekers te bekijken: sommige hebben een gewone broek en T-shirt aan net als wij, anderen zijn helemaal gehuld in een zwarte “chador”. Alle andere soorten en smaken van meer of minder verhullenden en bedekkende kleding zie we voorbij komen. Eén dame is gekleed in een prachtige lange blauwe jurk met dito sluier met witte versieringen en prachtige sieraden. Die is duidelijk met haar man een dagje uit. Een andere dame ziet de wereld allen door een klein streepje bloot voor haar ogen aan de hand van haar man. Hij laat haar geen moment los.

Uiteindelijk rijden we als laatste om half zeven de camping op, waar de rest van de groep zich al heeft verzameld. We schuiven aan voor een gezellige borrel zomaar bij iemand onder de luifel. Daarna gaan we met een groepje eten. Een prima begin van onze groepsreis.

De groep verzamelt op een camping 

De volgende dag is het hard werken: we krijgen een briefing van wel drie uur over alles wat we moeten weten en wel en niet mogen doen in het komende buurland. Routes, overnachtingsplaatsen, geld, diesel, kledingvoorschriften, alles komt voorbij. We krijgen allemaal een sticker op onze camper, zodat we weten dat we bij elkaar horen. ‘s Middags is de welkomstborrel heel gezellig.

Vandaag en morgen rijden we laatste vijfhonderd kilometers. Over brede 4-baans wegen, door prachtige bergen en uitgestrekte landbouw-velden. Het land wordt steeds droger en geler. 

Prachtige rotsen; de bloemen verdrogen 

Op het eind van de dag bekijken we mooie koran-school uit de 14-de eeuw.

Buitenkant 13-de eeuwse (koran) school

Bovenkant toren van de Medressa

Binnenkant van de school

Het buurland waar we naar toe gaan, vindt het niet ok als er door toeristen over geschreven wordt. Het kan zelfs gevaarlijk zijn, want het wordt gezien als journalistiek.

Dus gaat dit reisverslag even in de pauze-stand. Over een maand, in de tweede week van september, gaan we weer verder.

In de lappenmand

Prachtig borduursel op viltenstof in het museum van Unye

Het is een mooie rit door uitgestrekte landbouw-velden naar het stadje Amasya. Ze verbouwen hier veel graan, wat mais en soms zonnebloemen. De toppen van de heuvels zijn prachtig groen van de bossen. Een afwisselende rit. In Amasya kunnen we boven op de heuvel parkeren zegt park4night. Het is een plekje alleen maar aan de weg maar het uitzicht is zo mooi dat we blijven staan. We gaan lekker eten in het restaurant ook met dat mooie uitzicht. 

Eten met uitzicht

Uitzicht op Amasya vanuit het fort

We kunnen binnen hun hek blijven staan, maar dan moeten we wel betalen; geen probleem. De volgende ochtend verkennen we de ruïnes van het Kasteel. Een echte ruïne, maar de uitzichten over het stadje en over de omringende bergen zijn formidabel. We rijden verder naar beneden en vinden zowaar een plekje in de schaduw, maar wel aan de straat. We gaan op de fiets het stadje in, het fietspad naast de rivier hadden we van bovenaf al gezien. Amasya heeft gezellige markten, oude graven hoog op de heuvel, een prachtig museumhuis en mooie moskeeën. 

Ottomaanse huizen aan de rivier

Een Mihrab, gebedsnis buiten de moskee

 Na veel zoeken kunnen we zelfs het batterijtje in mijn horloge vervangen. Als we weer bij Zwerver zijn is mijn fietsband lek. Nils moet de band plakken aan de rand van de straat! Het lukt. Dan is de energie van Nils op. Hij is moe en zijn buik borrelt. Hij gaat lekker slapen, ik maak nog een fietstocht de andere kant op langs de rivier, leuk! De volgende dag rijden we naar een rustig plaatsje langs een meertje zodat Nils een dagje bij kan komen. 

Langs het meer

Niet alleen wij kamperen daar, er zijn wel 6 vissers. In de middag worden we begroet in het Nederlands. Een heel gezin komt even “Goeiedag” zeggen. Ze wonen in Nederland en zijn hier op vakantie en familiebezoek. Ze zijn niet de eerste Nederlanders met Turkse wortels die we hier tegenkomen. 's Avonds komt er nog een andere camper naast ons staan! Nils voelt zich beter dus rijden wij de volgende dag verder naar Ünye, een leuk stadje aan de kust met een camping met een wasmachine. Dan is alles schoon als we aan onze Iran reis beginnen. We zijn niet de enige. In de loop van deze en de volgende dag komen nog vijf Nederlandse campers van onze groep aan op deze camping met wasmachine. Iedereen heeft hetzelfde idee. Gezellig om vast een aantal mensen opnieuw te ontmoeten. De organisatie heeft ons ondertussen laten weten dat onze reis een dag eerder begint. We moeten Iraanse nummerborden laten maken aan de grens en dat duurt een dag. Bovendien hebben we nog een extra diesel jerrycan nodig. We gaan met de fiets het stadje in, er is mooi fietspad langs de kust. We gaan veel winkels in maar geen jerrycan. Wel genieten we ook hier van het plaatselijke museum ingericht in een oud Ottomaans huis. Dit museum is van rond 1800. Erg mooi, vind ik. 

Het Ottomaanse huis uit 1800 buitenkant

Keuken in het  Ottomaanse huis

Als we terugkomen op de camping is mijn energie op. Nu borrelt mijn buik en ben ik een beetje misselijk. Een dagje rust doet wonderen. Vrijdag 4 augustus rijden we verder op zoek naar een jerrycan en diesel-verbeteraar. Die hadden we al in Nederland gekocht maar thuis laten liggen, dom dom dom! Na veel zoeken en vragen komen we bij een gereedschapswinkel. Jerrycans hebben ze niet maar ze komen wel met een lege 7 literoliefl es aanzetten: gratis. Ze hebben ook iets van diesel-verbeteraar, geloof ik. Maar we willen toch weten hoe dit nou precies werkt! Er wordt naar een vriend gebeld "Oh, ik kom er zo aan". Een heel gezin stapt uit de auto de mevrouw blijkt vloeiend Duits te spreken. Het is inderdaad diesel-verbeteraar en de gebruiksaanwijzing kan ze ons goed uitleggen. We denken 3 busjes nodig te hebben. Ze zorgt zelfs nog voor korting. Wat hartelijk zijn de mensen hier, wat zijn ze vriendelijk en willen ze je graag helpen!! Ondertussen komen er nog twee lege olieflessen tevoorschijn nu hebben we onze 20 l extra, prima.

Camping aan de Zwarte Zee

We vinden weer een prachtige camping langs de Zwarte Zeekust; de neus van Zwerver staat aan de rand van het strand. Hier komen veel Turken picknikken en zwemmen voor een dagje of een paar dagen. Onze camper valt nogal uit de toon tussen een paar kleine tentje. De meeste Turkse vrouwen gaan met al hun kleren én hoofddoek in het water. Een aardige mevrouw komt ons eten brengen: zelf gemaakt. Wat vriendelijk!

Eten gebracht door onze Turkse buurvrouw

Nog een middagje rustig aan en dan morgen naar de verzamelplaats voor onze Iran-reis.

In het rijk van de Hettieten

Nils loopt het rijk van de Hettieten in via de Koningspoort

Op vrijdagochtend, 29 juli. zetten we koers naar Hattusa, de oude hoofdstad van de Hettieten.

Onderweg komen we langs Kirikkale, een wat groter stadje waar een Carrefour is volgens Google. Fijn! In Marokko hadden deze grote supermarkten vaak westerse producten en lekkere Franse kaasjes. Daar hebben we wel zin in.

Zonnebloemen onderweg naar Hatusa

Kirikkale is een stuk groter als we dachten; ook hier heel veel hele grote flats, waarva veel nieuwbouw. Toch nog dicht bij Ankara? De Carrefour blijkt in het centrum van het stadje te zijn, vlakbij de markt en ook nog heel klein. Daar kunnen we niet stoppen, we rijden dus we rijden meteen verder. Dan maar geen boodschappen. Net buiten het stadje zien we een fruitstalletje met een parkeermogelijkheid. Ik naar binnen. Er blijkt ook nog een supermarktje achter te liggen. Hier doe ik gemakkelijk alle boodschappen, maar geen Franse kaasjes!

Camping met schaduw, heerlijk!

In Bogazkale, het kleine dorpje vlak bij de Hatusa opgravingen, vinden we een camping met bomen en dus schaduw. En er staat 1 andere camper, met een Nederlands nummerbord, gezellig! We blijken elkaar zelfs te kennen. Nou ja, alleen via de telefoon. Bob en ik hebben overlegd over auto onderdelen. Wat super toevallig om elkaar hier in Turkije tegen te komen.

We kletsen bij en spreken af samen te gaan eten. Eerst gaan Nils en ik het museum bekijken. Het is indrukwekkend. Wat veel prachtige oude voorwerpen en goed uitgelegd! Ook de originele beelden van de van de Leeuwenpoort staan hier.

Een deel van de muur is opniew opgebouwd

De Leeuwenpoort

Resten van de tempels in het mooie landschap

De volgende dag gaan we op de fiets naar de opgraving. De omgeving is prachtig, hoge rotsen, zonnebloem-velden echt landelijk! De oude stad Hatusa was groot en is meerdere eeuwen bewoond geweest. Vooral de poorten in de massieve verdedigingsmuur spreken tot de verbeelding. Wat bijzonder, dat de onderaardse gang na 3500 jaar nog steeds bestaat en we er nog gewoon doorheen kunnen lopen. Het is leuk om ook de canyon naast de site nog even in te lopen.

Gand van ruim 3000 jaar oud!

's Middags fietsen we 4 kilometer naar Yazilikaya. Daar zijn rots afbeeldingen te zien. Niet allemaal meer goed te onderscheiden, toch indrukwekkend dat ze al duizenden jaren bewaard zijn gebleven!

Het is heerlijk op de camping in de schaduw van de fruitbomen. Zondag hebben we geen haast om te vertrekken, lezen uitgebreid de krant en drinken zondagochtend koffie. 

Prachtige omgeving

Krijger-relief bij Yazilikaya

Aan het eind van de ochtend rijden we naar nog een opgraving, Alacahuyuk. Ook hier een grote imposante poort met reliefs. De origrinele hadden we al in Ankara gezien. Deze site is nog ouder danHatusa; er zijn grafheuvels gevonden die gedateerd worden tussen 2000 en 2500 voor Christus. Er zijn prachtige grafgiften gevonden, waaronder bronzen beeldjes, dus bijna 4500 jaar oud! Dit is net zo oud of nog ouder dan de pyramides van Egypte

Nu hebben we genoeg opgravingen gezien! We rijden 3 uurtjes verder naar het stadje Amasya.