Terug kijken op de Balkan-landen

Zonsondergang bij Peraia

We zijn nu ruim een maand onderweg, grotendeels in de Balkanlanden Montenegro, Albanië en Noord-Macedonië, een goed moment om even terug te kijken.

De natuur

Dat hoef ik niet meer te zeggen: de natuur in deze landen is werkelijk schitterend: ruig, ongerept, weinig bewoners, prachtige mogelijkheden voor wandelen en soms fietsen. Overweldigend mooi. Fantastisch om hire doorheen te mogen reizen.  De kusten hebben we minder aan gedaan. Wij vinden die eigenlijk in dit jaargetijde te warm. In de bergen van deze landen was het ook in juli prima met koele nachten. 

Door de Vjosa vallei

Welvaartsniveau 

Albanië is duidelijk het armste land. Dat zagen we al meteen toen we binnenkwamen in Shkoder: zo veel rommel op straat, veel bedelaars, slechte gebouwen. Albanië heeft het communisme nog maar kort achter zich gelaten (1990). Dat is te zien: Er zijn veel slechte flatgebouwen in de steden maar ook in kleine bergdorpjes. De landbouw-veldjes zijn erbarmelijk klein, alles gaat met de hand.

Paard langs de weg

Ezeltjes zijn rij- en last dieren. Muilezels en paarden staan opgezadeld klaar voor gebruik gewoon langs de bergweggetjes.

Water halen per ezel

Overal in Albanië staan nog de bunkers uit de tijd van dictator Hoxas, duizenden zijn er gebouwd. Ze staan te verkrotten, maar je kunt er ook iets leuks mee doen. Goed voor graffiti, als wegwijzer, of zelfs als kaaswinkeltje; de Albanezen zijn inventief.

Kaaswinkeltje in een bunker: lekker koel

Grafitti

Bunker als wegwijzer voor de camping 

De wegen zijn vaak slecht in Albanië, slechter dan in Montenegro en Noord-Macedonië. Niet zo verwonderlijk, in de communistische tijd mocht niemand een auto hebben. Nu wordt er hard aan de wegen gewerkt. De Albanezen zijn wel dol op auto's, nu zijn ze overal. Vooral in het noordwesten langs de kust zagen we om de haverklap, om de paar honderd meter, een benzinestation en een autowasstraat; blijkbaar mogelijkheden om wat geld te verdienen, want de benzineprijs is overal hetzelfde. Natuurlijk gebeurt het auto wassen met de hand, een hogedrukspuit is al heel wat. Het minimumloon is hier dan ook het laagste van heel Europa.

Het valt op dat er overal wordt gebouwd, in alle drie de landen.

Eten

Restaurantjes te over, uit eten is geen probleem. We zijn echter niet zo enthousiast over het menu. De salades en de yoghurt zijn heerlijk, maar de hoofdmaaltijd bestaat voornamelijk uit vlees, soms met een paar patatjes, tomaat, komkommer of ui. Af en toe komen we een stoofpotje tegen met vlees en groente, prima afwisseling. Daar staat tegenover dat het niet duur is, voor ongeveer €10 per persoon zijn we klaar, 2 gangen en een drankje.

We koken dan ook om de dag zelf, vaak een salade of een roerbak met veel groenten en geen vlees. Dat eten we wel dubbel bij de maaltijden buiten de deur.

 Iedereen is vriendelijk!

We zijn alleen maar vriendelijke mensen tegengekomen. Contact met de lokale bevolking is niet zo eenvoudig. In de streken waar wij rondtrekken helpt het niet als je hun taal niet spreekt. Maar iedereen groet vriendelijk, is behulpzaam en is blij als je komt eten of hun camping bezoekt. Andere reizigers ontmoeten we natuurlijk wel. Die hebben vaak mooie verhalen en goede tips!

Bij een camping aan de Middelandse zee 

Nu naar Turkije

Ons trapje is gerepareerd. En onze koelkast doet het ook weer automatisch, fijn! Nu staan we twee nachten op een camping aan de Griekse kust. We nemen even vakantie van het reizen en doen de was. Morgen gaan we het Turkse avontuur tegemoet. 

De camping van vandaag met uitzicht op zee!