Het bruiloftsfeest

De vergulde knopen op de jasjes van de dames. Iedere knoop = 25 Euro!

Als we zaterdag 16 juli aan het eind van de middag naar het dorp gaan om een hapje te eten, is er veel veranderd. Er staat een groot scherm op het dorpspleintje bij de fontein, wel 3 bij 5 meter, een grote geluidsinstallatie staat naast de kerk. Er staan wel drie camera's opgesteld, met cameraman en al. Rond het pleintje staan grote ledlampen.

Alle restaurants zijn open en overal staan auto’s. Blijkbaar heeft ieder huis veel bezoekers. De vuilnisauto komt langs; alles wordt opgeruimd. Het dorp is er klaar voor!

De bruidsmeisjes 

We zijn ruim op tijd klaar met eten en lopen gezellig rond. De dorpsinwoners (ik neem aan dat dit mensen uit het dorp zijn) lopen al rond en hun prachtige traditionele kledij. Ze poseren gewillig, altijd leuk. 

Daar komt de muziek

Daar komt de muziek, 4 trommels en 3 houten fluitspelers, dezelfde mensen die de vorige avond bij de manege waren. Wat een enthousiasme en wat een geluid krijgen ze uit die instrumenten. Het feest begint met het versieren en buiten hangen van de vlag op het balkon van het huis van de bruidegom, dat ligt heel handig vlak naast de kerk en het pleintje met de fontein.

Dans van de bruidsmeisjes

Er worden reidansen uitgevoerd; vooral de mannendans is spectaculair. Wij zitten op de trappen bij de fontein lekker in het midden. Niet alles is te zien want een deel speelt zich af vlakbij het huis van de bruidegom. De wandelende cameramannen gaan mee, hun beeld wordt op het grote scherm geprojecteerd. Het is heel bijzonder om dit mee te maken.

Voldaan gaan we rond 21:30 naar huis. In het dorp gaat het feest gewoon door.

Niet alleen in het dorp, ook op de manege en bij de kleine tentjes vlakbij ons wordt de halve nacht doorgefeest begrijpen we de volgende ochtend van de andere Nederlanders die hier met een  4-wheel drive camper zijn. Wij zijn de enige grote camper die dit smalle weggetje heeft aangedurfd, én hebben lekker geslapen met oordopjes in (Hanneke) en gehoorapparaat uit (Nils).

De volgende ochtend moeten we op tijd opstaan, er kan een helikopter landen. “De president van Noord-Macedonië komt ook naar het bruiloftsfeest” wordt er geroepen. Om 9 uur landt inderdaad een helikopter, maar het is alleen de security. Wij pakken onze fietsen en gaan naar het dorp. Vandaag gaat er getrouwd worden!

De familieleden lopen naar het feest

Na wat voorbereidingen bij de fontein gaan de bruiloftgangers in hun schitterende dracht, begeleid door de muziek naar het huis van de bruid, aan het andere eind van het dorp. De camera mensen gaan mee. Nils en ik gaan ook mee. Niemand houdt ons tegen. Het is ongelooflijk maar er zijn maar weinig mensen naar het huis van de bruid gelopen. We staan op een heuveltje, eersterangs.

De bruidegom  bij het huis van de bruid

De bruidegom, zijn getuigen en naaste familie worden ontvangen door de moeder van de bruid. Natuurlijk wordt er veel raki en bier gedronken.  Geschenken worden uitgewisseld. De jonge meisjes zingen een passend lied. De muziek speelt afwisselend vrolijk en opzwepend.

Uiteindelijk komt de bruid naar buiten en stijgt te paard. Ze rijdt naar huis van de bruidegom om te trouwen in de kerk en wij lopen er achteraan, vlak achter de muziek. Heel bijzonder. 

De bruid komt aan bij de kerk 

We denken dat we nu wel even tijd hebben om een hapje te eten, maar ondertussen lopen 2 stelletjes naar de kerk en begint de trouwdienst. 

We mogen naar binnen en de ceremonie mee maken. Intiem en bijzonder ondanks alle mensen en de hele vele camera's eromheen. Na de trouwdienst gaat de bruid water halen bij de fontein van het huis van haar man, op het plein dus. Ondertussen is ook de president aangekomen in de speciale loge die voor hem was voorbereid. We begrijpen dat hij uit dit dorp komt, net als een aantal van zijn ministers!

Tenslotte wordt de muziek uitgezwaaid door de bruiloftsgasten en alle aanwezigen. Wat een spektakel deze bruiloft, wat een media aandacht. Zelfs een journaliste/fotograaf van de New York Times doet verslag!

Wij gaan terug naar Zwerver. Dat smalle weggetje moeten we nog overleven; op zondagmiddag denken we geen vrachtwagen met boomstammen tegen te komen.

Het gaat allemaal goed. Met een zucht van verlichting rijden we door naar Skopje, bekijken de binnenstad en eten gezellig in de oude Bazaar.

De oude brug in het centrum van Skopje

Nu zijn we op weg naar Istanbul. Bij Thessaloniki is een camper reparatiewerkplaats. Dan moet je wel het goede bedrijf kiezen in Google Maps. Dat doe ik dus niet; we eindigen in Thessaloniki op de boulevard bij een modewinkel genaamd “Campers”. Nou ja ook leuk, maar veel te druk. We zetten onze Nederlandse simkaarten weer in onze telefoons en zoeken nog eens naar het camper reparatiebedrijf. Nog 20 km verder naar Perea.

Daar komen we nu net vandaan. Ons trapje kan waarschijnlijk morgen gerepareerd worden als het kapotte onderdeel te koop is in hier in de buurt. 

Nu staan we aan het strand bij Perea met uitzicht op het grote uitgestrekte Thessaloniki. Zo kom je nog eens ergens.