De grens over naar Turkije; in Istanbul

Gouden inlay deurpost in Topkapi paleis

Helemaal uitgerust rijden we donderdagochtend 21 juli richting Turkse grens. Het gaat achteraf gezien allemaal vanzelf! Wel vaak stoppen en de documenten laten zien, maar niemand doet moeilijk en de rijen zijn niet te lang. 

Voor we het weten rijden we op de Turkse autoweg. Bij het stadje Korsa, zegt het WoMo boekje, is alles verkrijgbaar wat we nodig hebben in het grote winkelcentrum aan de autoweg.

Pinnen lukt, maar voor de rest moeten we het stadje in. We pakken de fietsen en rijden naar de Turk-cell winkel. Die heeft de beste dekking over het hele land. Voor €30 per persoon krijgen onze telefoons simkaarten met 20G elk. Dat moet voldoende zijn voor een maand, hopelijk.

Het postkantoor verkoopt de vignetten voor de tolweg. Nu Google ons weer helpt is dat gemakkelijk gevonden. Maar hoe vraag je in het Turks wat je nodig hebt? Gelukkig staat het in het WoMo-boekje en als ik het aanwijs begrijp de dame wat ik bedoel. Ze moet ons wat vragen stellen en haalt Google Translate op haar telefoon erbij. Wij doen hetzelfde en zo lukt het in een half uurtje.

Nu nog de boodschappen. Brood en fruit halen we in het dorpje maar voor zwarte thee moeten we vast bij de grote winkel zijn. Hoe vind je zwarte thee? Ook hier biedt Google Translate uitkomst. Hoera voor onze simkaart.

We zoeken een plekje aan de kust want deze dag was alweer enerverend genoeg. Lekker slapen en dan morgen Istanbul inrijden. De parkeerplek is inderdaad áán het strand, mooi. Dat vinden veel mensen, het is er druk! Er wordt geluierd, gezwommen, gebarbecued, heel gezellig! Er blijven zelfs een behoorlijk aantal mensen slapen, in auto’s en simpele tenten. Er is natuurlijk ook heel veel rommel, maar dat hoort erbij hier in Turkije. We ruimen het stukje rond Zwerver op, dan zitten we schoon.

De buren komen ons een glaasje vers-geperst abrikozensap brengen uit eigen tuin. Gelukkig hebben we boodschappen gedaan en kunnen we iets teruggeven. Dan krijgen we ook nog groene pepertjes en een paar tomaten. Mevrouw komt zelfs aan met de rest van het abrikozensap. Dat slaan we beleefd af, we zijn tenslotte maar met z'n tweeën. Ook hierbij helpt Google Translate, want hun Engels is maar 5 woorden en ons Turks nog minder.

Met zorg zetten we de route uit naar de camperplaats in Istanbul. We willen niet verkeerd rijden met zo'n grote camper. Het gaat allemaal perfect. 

Voor de Aya Sofia, met veel anderen, lange rij, bijna een uur!

Nils is op audientie geweest bij de Sultan 

Tokapi-paleis: ontvangst-kamer

Troon van de Sultan; ingelegd metgoud, parelmoer en edelstenen

De volgende twee dagen zien we de hoogtepunten van Istanbul. Jullie weten allemaal wel hoe mooi het Topkapi paleis is; hoe indrukwekkend de Aya Sofia, de Blauwe Moskee en al die andere paleizen en forten zijn. We zijn onder de indruk van alle pracht en praal. De foto's vertellen hun eigen verhaal. We maken een cruise over de Bosporus, erg leuk en nemen de bus terug naar de stad. Zo zien we ook het zakendistrict en de buitenwijken.

Heel veel moskeeën en minaretten in Istanbul!

De camperplaats is klein en vol. De campers staan nog geen meter uit elkaar, het ene zit-toilet moet ook nog worden gedeeld met alle mannelijke voetballers die er 's avonds tot laat spelen. De grote weg is vlakbij. Het is er warm in de zon, we vinden dit geen plaats om Istanbul te verkennen in de zomer.

Dolmabace paleis vanaf het water

Dolmabace paleis, blauwe zaal 

Vandaag, zondag, zijn we Istanbul weer uit gereden over de imposante brug over de Bosporus naar het Aziatische deel. Wat een grote stad, het duurt wel een uur op de grote weg om die achter ons te laten.

We kijken uit naar een dagje aan het strand van de Zwarte Zee. Helaas het is zondag in de zomer, heel veel mensen uit Istanbul hebben hetzelfde idee. Het is erg druk. Voor de lunch moeten we uitwijken naar een klein onverhard weggetje. Dat gaat maar net goed!

Lunch plekje

Met moeite vinden we dit prachtige plaatsje, want de camping en het strand in dit dorpje en alle dorpjes ervoor zijn overvol.

Plekje aan het strand, de camping is overvol!

Ook hier staan auto’s, tegen zonsondergang wordt het nog drukker. Een man komt een mes lenen, en komt die even later terug brengen met een groot stuk watermeloen. Onze buren zetten de barbecue aan. Natuurlijk krijgen wij ook een bordje: “Dat hoort zo”, zegt ze in goed Engels. We hebben al gegeten maar durven niet te weigeren. Het is heerlijk! Nu hebben we watermeloen om aan hen terug te geven…….

Hier langs de zee boven op de heuvel is het heerlijk koel. Wij zullen vast lekker slapen vannacht.

Hoge rotsen, Han op de voorgrond, Zwerver daarachter.