Koperslagerswerk in Safranbolu, hier gemaakt of uit China?
Het WoMo boekje beveelt een route aan door het
binnenland naar een Nationaal Park met meren in de bergen. Dat lijkt ons wel
wat.
Klein vissershaventje aan de Zwarte Zee kust
Na nog een stuk kust, nog steeds heel druk, rijden we
het binnenland in langs een mooi stuwmeer; het Yedigoller park is al aangegeven
op de wegwijzers. Rond 5 uur vinden we een plekje voor de nacht; eigenlijk een
beetje te dicht bij de weg. Niet ideaal, maar het is nog 40 kilometer naar het
park, te ver om nog te rijden.
Blauwe trekkertjes gebruikt voor alles
Het is leuk om er te staan, iedereen groet ons vanuit
de weg. Een vrachtwagen moet een steen tussen zijn wielen weghalen. Dat lukt
met moeite. Blauwe kleine trekkertjes komen langs. Ze worden voor van alles
gebruikt, van landbouwproducten tot personenvervoer. De volgende ochtend
verheug ik me al op koffie in het koele park. De weg wordt smaller en slechter.
Het is nog 30 km rijden, maar nu al is de weg stijl, smal en niet meer helemaal
verhard. Dat wordt zelfs ons te veel!
We keren met moeite om. Op een parkeerplaats kijken we
eens goed op de kaart. De weg naar het park staat er alleen al een heel klein
grijs stippellijntje op, dat geeft geen vertrouwen. Ja natuurlijk hadden we
eerder moeten kijken, maar al doende leert men.
Fiets-wandelen door de bergen 
Nils haalt water met de fiets
Dit WoMo-boekje is al 6 jaar oud, niet alles lijkt
meer te kloppen. Om toch nog te genieten van de bergen, maken we een mooie
wandel fietstocht. Nils vult de tank met water uit een kraan op de fiets.
Via de grote weg rijden we naar het stadje Safranbolu. Het is leuk en gezellig om in dit oude Ottomaanse stadje rond te lopen. Het heeft zijn karakter behouden met die typische witte huizen met grote ramen. Het gerestaureerde huis van een legerofficier is nu een interessant museum. Het lijkt een beetje op het huis in Girokaster in Albanië, maar kleiner. Het geeft een goed beeld van het leven van 150 jaar geleden, inclusief prachtige kleiding. Ook hier aparte dames- en herenkamers.
Kamer voor het meest recent getrouwde stel 
Prachtige kleding en hoofddoeken
In dit huis werd op de derde verdieping
gewoond door de familie en was de tweede verdieping voor het ontvangen van
bezoek. Op de eerste verdieping waren de opslag en de keuken en de ruimtes voor
de bediendes.
In de tuin bestellen we een originele Turkse koffie.
Die wordt gemaakt door de kleine metalen kannetjes in een houtskool vuurtje te
zetten en wordt geserveerd met een glaasje granaatsap en een lekker snoepje.
 |
| Koffie zetten op de traditionele manier |
 |
| Koffie met extra's |
Natuurlijk bekijk ik ook, met hoofddoek, de oude moskeeën
van dit kleine stadje. De oude Caravanserai is helemaal gerestaureerd en nu een
hotel. Het koffie museum is er ook zodat we de “Han” van binnen kunnen
bekijken. Mooi!
 |
| 17-de eeuwse moskee, met airco-unit! |
Safranbolu kreeg water van de omringende bergen.
Hiervoor is in de 17-de eeuw een aquaduct gebouwd over een spectaculaire
canyon. Een ondernemend persoon heeft houten trappen gebouwd naar beneden de
Canyon in, leuk om er te wandelen!
17-de eeuws Aquaduct
We hebben nog de energie om door te rijden naar Ankara
250 km over de snelweg. De laatste 20 km rijden we om deze grote stad heen.
Overal staan hele hoge flatgebouwen op de heuvels. Ankara telt 5 miljoen
inwoners ondertussen en die lijken allemaal in flatgebouwen te wonen!
We staan hier prachtig aan de rand van een recreatiepark met uitzicht op het stuw meertje en de flats van een van de vele buitenwijken. Morgen de stad verkennen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten