Onrustige nacht op veerpont

Het Vabona dal

We hebben net Zwerver geparkeerd onder de bomen van een park in het stadje Kükes, het grootste plaatsje hier in het NO van Albanië. Geen interessant stadje, alleen voor bevoorrading en diesel volgens onze reisgids. Maar wel met een park met schaduw! Het was warm vandaag gedurende onze rit door de bergen. Maar nu onweert en regent het; er waait er een koel windje door Zwerver; heerlijk!

Even terug naar het begin van onze reis in Albanië. Maandagochtend 27 juni rijden we met weemoed weg van de prachtige camping naast de rivier de Drin. In het kleine stadje Shkodra willen we geld halen en een paar boodschappen doen. Dat valt niet mee. Het verkeer is een chaos; auto's staan niet gewoon dubbel geparkeerd maar drie- of vier-dubbel kan ook. En daar moet Nils Zwerver dan langs manoeuvreren. En de vele fietsers ontwijken, die gewoon kris kras oversteken!

Google geeft aan waar een ATM is, maar vergeet te zeggen dat het een eenrichtingsstraat is de verkeerde kant op. Dan een andere ATM. Daar parkeert Nils ook maar dubbel; ik ren naar buiten om Albanese Leks te scoren! 

Hutten van zeildoek; een mager paard

Voor de boodschappen vinden we een Spar met een parkeerterrein. Daar achter ligt een groot veld met "hutten" van tentdoeken, vies en vuil. Bedelende kinderen lopen blootsvoets rond in vieze kleren. Een klein meisje neemt initiatief, ze "helpt” de camper te parkeren. Ze vraagt om geld, ik geef haar toch maar een paar muntjes: ze heeft er tenslotte voor gewerkt. Dan komen natuurlijk meteen heel veel andere kinderen aanrennen, die willen ook wat!  We vluchten de supermarkt in. Daar is van alles te koop, we kunnen zelfs met onze pinpas betalen. 

We hebben kleine cadeautjes meegenomen. De moeders zitten met hun kinderen in de schaduw van het grote gebouw. Gaan deze kinderen dan niet naar school? Ik geef een pakje schriften en pennen aan een moeder. "Voor de kinderen". Daar is ze blij mee; vrolijk zwaaien ze ons na.

We willen met een volle dieseltank de bergen in. Er zijn twee soorten diesels, we tanken de duurste. Zwerver moet goed blijven draaien.

We zijn op weg naar Koman, daar kunnen we morgenvroeg om 9 uur met de veerpont mee over het stuwmeer van de Drin naar het Nationale Park Valbona. We willen aankomen als de Ferry aankomt, want we hebben afgesproken Zwerver op het dek te parkeren; dan kunnen we op het water slapen. We denken dat we tijd genoeg hebben maar de weg is zo verschrikkelijk slecht, meer gaten dan asfalt op veel plaatsen.  We halen nog geen 20 km/h!

Meer gaten dan asfalt!

 Geen probleem, de ferry is te laat. We moeten wachten vóór de 1-baans tunnel die uitkomt op het piepkleine haventje. Je zou denken dat er stoplichten zijn om het verkeer door de tunnel te regelen. Die zijn er ook, maar werken niet! Gelukkig wordt ons verteld wanneer we veilig de tunnel kunnen inrijden.

Nils zet Zwerver op de kleine ferry

Nils parkeert met hulp Zwerver veilig op de kleine veerboot. Helaas geen rustige nacht: de motorrijders varen de volgende ochtend ook mee en feesten tot diep in de nacht door.

Het is een bedrijvige bedoening bij het kleine platformpje dat als “haven” dienst doet. Beide veerboten lopen vol. Zwerver moet nog 2 keer van plek veranderen voor alles past. Eindelijk vertrekken we. De tocht over het smalle stuwmeer is schitterend. De bergen rijzen stijl op uit het blauwe water; ze worden hoger en hoger. We hebben steeds weer andere uitzichten, heel indrukwekkend! 

Na ruim 2 uur varen kunnen we verder rijden. We vinden een prachtig kampeerplaatsje achter een hotel waar we twee nachten onder de hoge bomen kunnen staan, in de schaduw vlak naast een ruisend beekje. Heerlijk!

Woensdag fietsen we naar het einde van het Valbona dal, met overal om ons heen schitterende hoge bergtoppen, aan de Noordkant nog met sneeuw. Er zijn zelfs zijpaadjes om te ontdekken. We zien veel bloemen en vlinders, vrijwel geen andere auto's of fietsen. Aan het eind van het dal trekken we de bergschoenen aan voor een mooie wandeling, het is genieten.

Fietsen en wandelen in het Vabona dal 

De terugtocht naar beneden gaat vanzelf, als je maar hard genoeg remt. En gelukkig kan ik dat weer met mijn ellebogen. En natuurlijk moet je oppassen voor de koeien.

Koeien gebruiken de weg ook!

Vandaag, donderdag rijden we verder naar het zuiden door de bergen van Oost Albanië. In principe volgen we de route van onze reisgids, maar dan omgekeerd; het verhaal hebben we niet helemaal goed gelezen; we vertrouwen voor de route ook op Google Maps. Nils ziet een bordje, max. breedte 2.3 m. We zijn 2.1 m breed , dus dat moet lukken denken we. Ineens staan we voor een smalle brug: max: 2.3 breed en max 3.5 ton. We zijn officieel 3.5 ton, maar in werkelijkheid een beetje meer. We rijden toch de brug op, die heeft op het eind palen waar we NIET tussen passen. Alleen als we de spiegels helemaal inklappen gaat het net. Dát was spannend en eigenlijk niet verantwoord. Wat als de brug het tocht begeeft bij 3,6 ton? Het WoMo boekje schreef dat we een volgende brug moesten nemen!!!

De palen staat maar 2.2 m. uit elkaar! 

We doen boodschappen in het dorpje Bajram Curri. Gezellige, kleine winkeltjes, het lijkt wel een Souque. De mannen zitten in het café aan de koffie en ook om 11 uur ’s ochtends aan het bier.  Oosterse muziek klinkt uit de luidsprekers; we zijn in een Oosters moslimland. Hier in Kükes klonk de roep van de moskee bij zonsondergang.