Gas perikelen - Imposante kloven

Op vrijdag 27 december rijden we al vroeg in colonne vanaf onze wild-camp onder de rotsen over de onverharde weg richting de Gorges du Todra. 

Allemaal over de onverharde weg

Eerst boodschappen doen op de bazaar, altijd leuk, zoveel te zien; gewoon het dagelijkse Marokkaanse leven. 

Zomaar wat mannen bij hun winkeltjes op de bazaar,

Prachtige uitstalling van allerlei deegwaren

Vandaag een lange rit van 283 kilometer! Nils voelt zich moe dus ik rij het grootste deel van de dag. De ondergrondse irrigatie-kanalen van vele honderden jaren oud zijn wel aardig, maar erg toeristisch. Voor de koffie rij ik zomaar een klein paadje op. Een leuk plekje, maar het draaien bezorgt ons kippenvel: het is een beetje te smal. Volgende keer toch beter uitkijken, Hanneke!

Het uitzicht op de palmentuin van Tenehir is prachtig. We eten er even snel een boterhammetje, daarvoor hadden we nog geen tijd gemaakt.

Gorges du Todhra

De kloof gemaakt door het riviertje de Todhra is overweldigend. De wanden zijn wel bijna 300 m hoog. 

Ingang van de Gorges du Todhra

Nils doet een middagslaapje, ik ga lekker wandelen in de kloof. Hoog in de heuvels gaan de ezeltjes naar huis, een vrouwtje sjokt er achteraan. Een heel ander leven dan wij hebben met onze luxe campers.

Op een ezelpaadje naar huis met je kind op de rug

De kloof gaat verder dus rijden we nog even door, het eind is te ver, we moeten terug naar de camping. De volgende dag is Nils nog steeds moe; hij kiest voor een rustdag op de camping. 

Ik fiets op om op mijn elektrische fietsje een prachtige route door de kloof, uiteindelijk 25 km naar het einde waar een grote stuwdam wordt gebouwd. Het is schitterend; op de fiets kun je prachtig om je heen kijken en er is weinig autoverkeer. Een top dag! 

Hoe klein is mijn fiets in deze imposante omgeving 

Ook is het fijn dat Nils ondertussen op de camping de ramen en de zonnepanelen heeft schoongemaakt en de was heeft opgevouwen, die ik avond ervoor nog even in de wasmachine van de camping had gedaan. 

Gorges de Dades

Zondag rijden we door naar de Gorges de Dades. Het is niet ver, 53 km. De camping waar we naartoe gaan is eigenlijk te klein voor 13 campers; maar het uitzicht vanaf het terrasje voor onze auto’s is adembenemend. 

Op een kluitje voor dit prachtige uitzicht, onder

De rotsen tegenover ons lijken wel reuze vingers die naar boven wijzen. We maken meteen diezelfde middag met Hans en Nancy een stevige wandeling maken door dit rotsachtige landschap. Het kan net voor mijn voeten, hoop ik.

Vandaag rijden we in konvooi de moeilijke weg langs deze kloof helemaal naar boven. Er is koffie halverwege in een restaurant met een schitterende uitzicht op de vele haarspeldbochten die we net hebben gereden.

Hier hebben we gereden met alle campers

Een uurtje later staat een prachtig gedekte tafel voor ons klaar met een overheerlijke berber-omelet, vers geperst sinaasappelsap en Marokkaans gebak. Wat hebben we het slecht. . .

De terugweg rijdt iedere camper zelf. Wij blijven uitgebreid stilstaan en fotograferen bij alle mooie plekjes; er is zelfs sneeuw op de hoogste toppen! 

Terug op de camping zit iedereen in het zonnetje aan een drankje; wij doen gezellig mee.

Gas-perikelen

We zitten hier op 1600 meter hoogte. Het weer is prachtig, diep-blauwe lucht met een heerlijk warme zon. Maar als de zon weg is om zes uur ‘s middags wordt het meteen veel kouder. Vooral ‘s ochtends is het erg koud in de camper, vanochtend was het 6°, brrrrrrr. Hier komt de zon pas na tien uur over de berg. 

Zoals eerder geschreven hebben we zorg over ons gas. Eén fles bleek na een week al leeg te zijn! Hoe kan dat nou? Ik ruik steeds wel gas als we het gas-compartiment openmaken, maar dat schijnt normaal te zijn. Hebben we een lek? Robert, een van onze medereizigers heeft een meet-apparaatje wat door de fles heen meet. Die geeft aan dat inderdaad één fles bijna leeg is, maar de ander maar voor 1/3-de vol. De meter op de gasfles zelf, geeft wel aan dat de fles nog vol is. Wat is het nu echt?

Zonder gas staan is niet fijn; in Marokko kun je geen LPG tanken! Om in ieder geval te kunnen koken, gaan we gewapend met een tekening en de juiste Franse woorden op zoek naar een Marokkaanse gasfles en een gasfornuis. Iedereen is heel behulpzaam, de gasslang en regulator worden wel even uit een ander winkeltje voor ons gehaald. In totaal zijn we € 45 kwijt, dat valt mee. Dat betekent wel buiten koken.

Buiten koken op ons nieuwe kooktoestel en Maraokkanse gasfles

Nu we hoger zitten worden de nachten erg koud en doet het gebrek aan verwarming in de camper zich letterlijk voelen. Ik bel naar onze dealer: “Ja, de gasflessen kunnen prima opnieuw worden gevuld”. Dat is fijn, want dat kan misschien over twee dagen. De gasflessen moeten dan wel losgekoppeld kunnen worden van het LPG vul-systeem. Een andere medereiziger, Jan, biedt aan om er met ons naar te kijken. We komen tot de conclusie dat onze gasflessen alleen losgekoppeld kunnen worden als ze helemaal leeg zijn. En ze kunnen alleen maar worden gevuld via de LPG tank-opening zover we het nu kunnen bekijken. Dat schiet niet op.

Kerstlichtjes in  onze camper

Misschien kan onze Marokkaanse gasfles wel aangesloten worden als eenmaal onze eigen flessen leeg zijn. Na heel wat proberen en met een koppelstuk van weer een andere medereiziger lukt dat uiteindelijk. Nu is het plan onze eigen gasflessen leeg te maken en daarna de Marokkaanse gasfles aan ons systeem te koppelen.

Als die leeg is kan die weer geruild worden voor een volle. Dat kan hier (bijna) overal. Hopelijk zijn we dan niet net aan het koken op een wild-camp. Nou ja, dan eten we die avond maar brood.

In de toekomst gaan we doen wat weer een andere medereiziger heeft gedaan, een extra aansluiting maken voor een aparte gasfles, zodat je altijd een gastles van het land kunt gebruiken als de nood aan de man komt. . . . Al doende leert men, wij tenminste.