Afscheid van onze reisgroep

De sneeuw op de bergen als het opklaart

Het blijft maar regenen in de bergen in Mestia. Het is koud, gelukkig hebben we gas genoeg voor de kachel. Geen weer voor een gletsjerwandeling, helaas.

Als we op vrijdag naar beneden rijden, regent het nog steeds. Gelukkig niet keihard met hagelstenen, maar wel zo dat we heel voorzichtig over de slechte weg naar beneden moeten manoeuvreren. Ook hier liggen grote stenen op de weg zonder dat er een bulldozer is om ze weg te vegen. Gelukkig kunnen we er omheen. Kleine watervalletjes zijn grote stromen geworden.

Veel stenen op de weg. we kunnen er net omheen.

Kleine stroompjes zijn nu watervallen

Na 60 km waar we ruim 2 uur over doen, wordt de weg beter, gelukkig! We gaan even kijken bij de grote stuwdam in dit dal. Het is de tweede grootste stuwdam in Europa, als Georgië Europa is natuurlijk. 265  meter hoog, het oogt heel imposant.

In Zugdidi bekijken we het achttiende-eeuwse paleis van de lokale heersers. Het gebouw ziet er van buiten verwaarloosd uit. Van binnen is het aardig. Vooral het houten balkon is erg mooi. In de slotkerk vind een huwelijk plaats. Het is koud, de bruid en alle dames staan te kleumen in hun mooie, blote jurken.

Als we op de overnachtingsplek een kopje thee willen zetten, schrikken we: al ons water is weggelopen. We denken eerst dat we per ongeluk de afvoer hebben opengezet. De handleiding zegt van niet. Dan maar weer vragen aan Cees, hij heeft net zo'n camper als wij en heeft tot nu toe al onze vragen kunnen beantwoorden.

Hij gaat kijken in de watertank zelf en ziet dat de overloop-stop eruit is gevallen. Waarschijnlijk van de schokken op alle slechte wegen de afgelopen weken. Nu hebben we dus een gat in de watertank!

Cees weet een oplossing: een kurk zet uit in water. Uiteindelijk wordt het een champagnekurk omwikkeld met duck tape en stevig in het gat gedrukt. Nu, een paar dagen later, hebben we nog steeds water in de tank, hoera.

Die avond heeft Expedition Far East een diner voor ons georganiseerd met zang bij de nazaten van de lokale heersers. Het eten is gezellig, maar niet bijzonder. Het zingen van de vier heren is wel bijzonder, ik geniet er  erg van.

De volgende ochtend, zondag 25 september, worden we verrast met een blauwe lucht. De bergen waar we vandaan zijn gekomen kunnen we weer zien met nog meer verse sneeuw, zie boven. Mooi!

Het fort van Khertvisi

Maandag is het nog een eind rijden naar onze volgende overnachtingsplaats. Eerst vullen we de watertank en doen boodschapjes in Zugdidi. Een bedankt kaart voor onze Interim reisbegeleiders is niet te koop, die moeten we gaan freubelen.

De modder rond onze overnachtingsplek nodigt niet uit tot het wandelen naar de zwavelbaden; wij blijven lekker binnen. Dinsdag schijnt de zon volop wat ziet de wereld er weer mooi uit, vooral die prachtige canyon van de rivier de Koers, waar we doorheen rijden.

Het oude fort van Khertvisi oogt spectaculair langs de canyon wand. Via een hangbrug kunnen we over de opgezwollen rivier lopen, mooi!

Oude vesting Tmogvi op de rots in de canyon

Van de oude vesting Tmogvi zijn alleen een paar muren en oude torens over, op een steile rotswand.

Wij zijn op weg naar het grottenklooster Vardzia. Dat bestaat al sinds de 12-de eeuw en heeft in haar bloeitijd ruim 2000 monniken gehuisvest. Een aardbeving heeft een deel vernield en toen het gebied in de 14e eeuw onder Ottomaanse heerschappij kwam, werd het klooster een grottenstad. Het is leuk om er rond te kijken. De oude kerk heeft prachtige fresco's. Er is wel een bron, handig voor een verblijf van zoveel mensen in een hoge rotswand

Grottenstad Vardzia ligt halverwege de helling

We staan prachtig aan de rivier. Het is heerlijk om in het zonnetje nog een drankje te drinken voor we gaan eten: ons afscheids diner. Onze reisleiding heeft een heerlijk Georgisch maal samengesteld. Heel lekker en vooral heel gezellig.

Heerlijk Georgisch eten

Vandaag, woensdag, zijn we de grens naar Turkije weer overgestoken. Snuf, snuf, van iedereen afscheid nemen is best lastig na 50 dagen samen optrekken. Nu staan we er weer alleen voor.

We hebben onze oude Turkse simkaart opgewaardeerd en doen het nu een paar daagjes rustig aan in het noordoosten van Turkije. Het is hier mooi met prachtige bergen, oude kerken en kloosters, belooft onze reisgids. Daarna gaan we verder naar het zuidwesten, richting Cappadocië.