Over de grens naar Armenië; het is koud.

Uitzicht op de bergen vanuit onze camping bij Arena, Armenie

Vanuit Maku is het nog 145 kilometer naar de Armeense grens. De kortste weg loopt door de prachtige Aras Vallei. Deze weg gaat ook door een vrijhandelszone waar een aantal jaren geleden bij een vorige reis van onze organisatie problemen waren. We rijden dus een eind om en zien helaas maar een stukje van deze mooie vallei. De bergen zijn indrukwekkend, de rivier heeft zowaar veel water! Langzamerhand wordt het groener. Aan de andere kant van deze rivier ligt Azerbeidzjan. Er zijn de nodige soldaten te zien op beide oevers.

De Aras vallei met water in de rivier!

We overnachten op een winderige plek vlakbij een oude watermolen. Er is een bron, nu niet meer voor de watermolen maar voor het vermaak van Iraanse toeristen. Ze staan met veel plezier onder de druppende straaltjes. Ik vind de canyon mooi. Je moet hier nog meer je best doen om het plastic niet te zien, zoveel ligt er. Het wordt door de harde wind onze kampplaats opgeblazen en dwarrelt door de lucht voorbij!

Genieten van het water

Prachtige Canyon met plastic links onder

De volgende ochtend vroeg vertrekken we in konvooi naar de grens. Eerst Iran uit met de nodige stempels, we moeten vooral het geld van ons Carnet (de borg dat we onze auto niet in Iran achterlaten) weer terug kunnen krijgen in Nederland. Het gaat allemaal volgens plan.

In convooi naar de grens

Over de brug ligt Armenië; midden op de brug mogen onze hoofddoeken af en kunnen we een T-shirt met korte mouwen en een korte broek aandoen. Hoera!

Deze grens heeft heel veel stappen: temperatuur meten om aan te tonen dat je geen Corona hebt, geld pinnen en betalen voor de tolwegen in Armenië, inspectie en X-ray van de camper.

Dankzij de goede instructie van onze tijdelijke reisbegeleiders gaat het allemaal prima. Eindelijk kunnen we na een laatste paspoort check (de vierde!) en inspectie (de derde) door de poort rijden. Daar staan onze oorspronkelijke reisbegeleiders ons al op te wachten met Armeense simkaarten die ze voor ons geregeld hebben. Top! Nu nog een WA-verzekering afsluiten en op naar de winkel in het dorpje om onze eerste bier en wijn sinds een maand te kopen! We sluiten de dag af met een gezellige borrel gewoon op de parkeerplaats waar we overnachten.

Onherbergzame omgeving van het oude fort

De volgende dag is het koud, het is maar 10 graden, wat een verschil met de 30+ van de afgelopen dagen. Hoewel niet in ons routeboek, wandelen we tussen hoge pieken op zoek naar een oude vesting uit de 10e eeuw. Deze was zo ontoegankelijk dat de belangrijkste kostbaarheden van Armenië er in oorlogstijd werden bewaard. Uiteindelijk is de vesting toch veroverd in de 16e eeuw en verwoest. Leuk om de paar overblijfselen bovenop de hoge ongenaakbare rotsen met de verrekijker te kunnen zien.

Vahanavank klooster vlak bij Kapan

Op korte afstand van de weg staat een Armeense klooster volgens de kaart en volgens The Lonely Planet. Leuk om daar ook nog even langs te gaan. De beheerder heeft een familielid in Nederland. Hij vindt dat we samen even moeten praten via WhatsApp. Grappig!

Nu moeten we de hoge pas over naar ons doel voor vandaag: het Tatev klooster. De bergen liggen in de wolken, zoveel, dat je vaak niet meer dan 10m kan zien. Het begint zelfs een beetje te regenen. De weg is niet overal even goed met veel haarspeld bochten. Het is druk,  al het vrachtverkeer moet erover nu de grotere weg langs de grens met Azerbeidzjan te gevaarlijk is vanwege de oorlog. Door de gladheid kantelt er ook nog een vrachtwagen. We staan een tijd stil. 

Slechte weg in de mist - Spannend!

Al met al een spannende middag waar we goed doorheen komen door het rijden af te wisselen: Nils een uur en ik een uur. Van de mooie uitzichten zien we niet veel, helaas. We zijn blij als we om half zeven de parkeerplaats bij de kabelbaan naar het klooster oprijden.

Tatev klosster op de hoge kliffen

De volgende dag lijkt het weer iets beter. We nemen toch de spectaculaire kabelbaan naar dit beroemde klooster wat een grote rol heeft gespeeld in de onafhankelijkheid van Armenië. Het is mooi gerestaureerd en behoorlijk groot. Vroeger woonden hier wel 600 monniken. Er staat een grote muur omheen, aan de andere kant ligt een diepe kloof. Een goed te verdedigen, veilige plek dus.

Uitzicht vanuit de kabelbaan op de weg van gisteren

Op de terugweg van de kabelbaan genieten we extra van de spectaculaire uitzichten op de kloof, de wolken zijn weggeblazen. De weg die we gisteren met zoveel moeite hebben gereden, zien we duidelijk liggen.

In de grottenstad Khndzoresk woonde in de 17e eeuw wel 6000 mensen. Daar zouden we met de organisatie heen maar door de regen is de locatie niet te bereiken voor onze campers. Wij rijden er toch heen en doen de laatste 3 kilometer met onze fietsjes over de modderige, onverharde hobbelige weg. Het is de moeite waard: de locatie in de kloof is fantastisch, via een 160 m lange hangbrug kom je aan de overkant. Het is boeiend om te zien hoe hier zoveel mensen hebben kunnen wonen. Een van de huizen is ingericht, zodat je een beeld krijgt hoe de mensen hier vroeger leefden.

Kabelbaan naar de grottenstad

Als we terug zijn bij Zwerver is het al 16:30 en we moeten nog 120 km naar de overnachtingsplek. Gelukkig is de weg redelijk goed en ineens is er geen mist meer. De zon schijnt en het is weer lekker warm. Fijn. Het wordt een prachtige rit langs een stuwmeer, mooie bergen en door een spectaculaire kloof. Weer zijn we als laatste op onze overnachtingsplek: een echte camping, de eerste sinds we uit Turkije vertrokken 35 dagen geleden!

We doen de was, maken een mooie ochtendwandeling en Nils slaapt lekker bij. We zijn hier in het wijngebied van Armenië, straks een en wijnproeverij en samen eten.

Jullie begrijpen het al, vervelen is er niet bij. ⁰We gaan van het ene hoogtepunt naar het andere!