Regen en onweer

Varkens lopen vrij langs de kant van de weg

De regen tikt op het dak van Zwerver, eerst zachtjes, nu steeds harder. Later op de dag is ook nog onweer voorspeld! Eergisteravond ging het vreselijk tekeer: grote hagelstenen kwamen naar beneden; het donderde en bliksemde dat het een lieve lust was. We staan deze zaterdag 23 september in Mestia, hoog in de noord-westelijke Kaukasus. Vanochtend waren de besneeuwde toppen nog te zien vanuit ons camperraam, nu zakt de bewolking helemaal naar beneden. Het is koud zo hoog in de bergen eind september. Gelukkig hebben we genoeg gas en kan de kachel aan. We staan hier zowaar op een soort camping met alle voorzieningen. Heerlijk! 

Uitzicht vanaf onze plek op de camping

We hadden al eerder regen: op het weiland bij de Okatse Canyon zijn we er maandagavond niet gerust op: als het ‘s nachts gaan regenen komen we misschien het weiland niet meer omhoog, zoals we al schreven in het vorige verslag. We besluiten het risico niet te nemen en al dezelfde avond voor donker naar boven te rijden. Dat gaat helemaal goed. Zonder enig probleem parkeert Nils Zwerver op het verharde pad. Denken we! Het verharde pad heeft een dikke laag klei. Nu we daar eenmaal stilstaan komen we er niet meer weg! Alleen met veel duwen van de hele groep en door achteruit over het pad naar boven te rijden lukt het. Met de schrik nog in de benen staan we veilig op de parkeerplaats. De andere campers hebben nu gezien dat je niet moet stilstaan op het pad. Met veel hulp en duwen van iedereen komen we allemaal boven. Alleen onze buurman heeft grotere problemen. Die moet er door de vierwiel aangedreven camper in onze groep worden uitgesleept! 

We duwen met zijn allen

Het weer is opgeklaard. We rijden naar een asfalt parkeerplaats om met een 4-wielaangedreven taxi een aantal watervallen en canyons te bekijken. Erg toeristisch, de chauffeurs rijden te hard maar het is wel aardig. Het peddelen in een klein bootje in de mooie Martvilli canyon met z’n allen is leuk! 

De voorspellingen voor de komende dagen zijn niet zo goed. Uiteindelijk blijken om diverse redenen drie leden van onze groep af te haken. Zij gaan niet mee naar het noorden de bergen in, maar rijden al naar huis. Wij gaan (natuurlijk) toch de bergen in en hebben woensdag 21 september een prachtige tocht. Eerst door het platteland van West Georgië. Ook hier veel koeien, varkens en zelfs paarden op de weg. 

Koeien lopen gewoon tussen het verkeer

De boerenhuizen zijn soms oud, soms mooi, soms nieuw gebouwd op grote erven met boomgaarden en groentetuinen. De weg door de Enguri vallei is spectaculair. In de bergen heeft het ook geregend, het water is donkerbruin op sommige plekken zelfs zwart van de modder. Bij een enkel zonnestraaltje schittert de sneeuw op de bergen. 

Langs de Enguri rivier

Sneeuw op de bergen!

In Mestia wacht ons een verrassing: de organisatie heeft een camping geregeld. Met zeven campers passen we net. Het is nog droog: Nils en ik wandelen door dit aparte dorpje. Dit ligt zo afgelegen dat er nooit een koninkrijk is gevestigd. De families hadden onderling veel vetes en bloedwraak. De meeste huizen hebben dan ook een eigen hoge verdedigingstoren. Hier staan er nog zo’n 20; een apart gezicht. Pas het communisme met politie heeft een eind gemaakt aan de bloedwraak. 

Oude verdedigingstorens in Mestia

De weersvoorspelling voor donderdag zijn redelijk: we gaan met z’n alle in vierwiel-aangedreven taxi’s nog verder de bergen in naar Ushgulli. Het wordt een spectaculaire rit.

Dorpje met verdedigings-torens in het dal 

Al na 20 minuten is de bulldozer bezig: het onweer en de regen van de vorige avond hebben grote stenen op de weg doen belanden. Na 10 minuten wachten kunnen we weer verder.

De bulldozer maakt de weg vrij

Zo gaan we er door heen. Spannend!

Een eindje verderop is het erger: er stroomt een rivier over de weg die heel veel stenen heeft meegenomen. Over een lengte van zo’n 100 m is de weg niet meer te zien: alleen water en stenen. Gelukkig is een andere bulldozer al bezig om de weg vrij te maken. Hij heeft ervaring; na 20 minuten kunnen we verder, zo snel had ik dat niet verwacht, zie de video:

https://youtu.be/BrfKJver-yY

De weg is nog niet klaar, langs een steile canyon wand is alleen maar een onverhard pad beschikbaar. Ook daar loopt veel water over de weg. Brr… we zijn blij dat we hier niet met onze camper overheen hoeven.

Onverharde weg langs de steile Canyon-wand

Ushgulli is het hoogstgelegen dorpje hier tussen de schitterende, imposante bergen; de gletsjer kun je zien liggen. Ook hier heeft ieder huis een verdedigingstoren. Gelukkig is het droog en schijnt zelfs de zon een beetje. We wandelen tussen de huizen door, die in kleine hotelletje worden veranderd.

In een traditioneel huis: slapen boven de koeien

Een van de huizen is ingericht zoals 70-jaar geleden, toen een grootouders van de beheerder er nog woonden. De mensen sliepen in de winter boven het vee; dat gaf warmte. Alles was gemaakt met de materialen uit de omgeving: veel hout en steen; een weefgetouw met geiten- en schapenhaar, geen glas voor de kleine ramen. ‘s nachts werden ze afgedekt met hout. Verlichting kwam van waskaarsen. Een spartaans leven in deze afgelegen regio. 

 Voor vandaag stond een wandeling naar de gletsjer op het programma. Voorlopig regent het. Er is tijd om foto’s uit te zoeken en de website bij te werken. Morgen gaan we terug naar het laagland voor onze laatste 3 dagen in het mooie Georgië.