We moeten nog veel leren. . . .

Eindelijk in de zon lunchen

Na drie gezellige dagen in de Eifel vertrekken we vrijdag 8 februari naar het zuiden. De camper rijdt heerlijk, we wisselen elkaar af achter het stuur en de kilometers glijden onder onze wielen.

Aan het einde van de middag vinden we een leuke (gratis) camperplaats in Tournus aan de Saône, iets ten noorden van Leon. Vanuit ons huisje hebben we uitzicht op de rivier, leuk. Er is zelfs nog tijd voor een wandeling voor het donker wordt. Later lopen we in het donker door de straten, allemaal oude, goed onderhouden gebouwen, de kerk is mooi verlicht.

Die nacht wordt het koud in de camper, de koelkast piept. Als ik om 6:30 uur wakker wordt begrijp ik wat er aan de hand is: ons gas is op. . .

Echt op, zelfs een kopje thee voor het ontbijt zit er niet in. We gaan dus op zoek naar LPG. Nils zegt nog optimistisch dat ieder tankstation aan de snelweg vast wel LPG heeft. Niet dus. We komen er achter dat we zelfs niet eens weten wat LPG in het Frans is. Laat staan dat we een lijst bij ons hebben waar LPG stations zijn in Frankrijk!

Gelukkig hebben we mobiel internet. Na lang zoeken vinden we een lijst met LPG tankstations. We rijden naar het dichtstbijzijnde. Helaas geen GPL, zoals LPG in het Frans heet, zoals we ondertussen weten. Ook het tweede station van deze lijst heeft geen GPL. Nee, de dame achter de kassa weet niet waar een GPL tankstation is. Wat nu?

We zoeken verder op internet (wat moet je anders?) en vinden een tweede lijst, met zowaar een tankstation op 5 minuten rijden. Die heeft LPG! Hoera!

Maar we hebben nog nooit LPG getankt en dit is een self-service-station. Natuurlijk doen we alles fout, we drukken de knoppen in de verkeerde volgorde in en de LPG pomp schiet in storing!

Gelukkig komt er een monteur, maar die weet het niet. Zijn collega die even later komt weet uiteindelijk de oplossing. Onze LPG tank is weer vol. Eindelijk kunnen we ontbijten met thee en koffie.

Pont du Gard

We rijden door naar Pont du Gard, een oud Romeins aquaduct over de rivier de Gard. Daar schijnt zowaar de zon: onze eerste lunch buiten de camper, zie de foto helemaal boven. Mijn dag kan niet meer stuk.

Het Romeinse aquaduct van drie verdiepingen is erg indrukwekkend. De lage zon weerspiegelt in het water van de rivier met als resultaat prachtige foto’s! Het museum vertelt de geschiedenis van het hele aquaduct: de Romeinen bouwden een 50 km lange waterleiding, boven en onder de grond om fonteinen van de stad Nîmes van water te voorzien, ter meerdere eer en glorie van de stad, en voor water in de huizen natuurlijk. Middeleeuwse bouwmeesters hebben van dit aquaduct geleerd hoe ze bogen moesten maken.

We rijden nog twee uurtjes door naar het zuiden. Rond de avond geeft Camper Contact  aantal campings waar de kunnen overnachten. Helaas komen we bij een tunneltje, waar hoogte 2.8m op de borden staat. Nils stopt meteen, rijdt een meter achteruit en bijna tegen een achter-ligger aan!) Hij moet nu links af, de verkeerde kant op. Het is bijna donker dus parkeren we onze camper maar naast een klein weggetje waar we heerlijk slapen.

 

Slapen langs de kant van de weg.
Nils ruimt zijn dubbele dekbed op. Het wordt warmer.
Hanneke slaapt nog steeds met een kruik in bed. 

 Zondagochtend is het rustig op de autoweg, we schieten flink op. Het landschap verandert: steeds meer cipressen en groene dennenbomen. Ook de velden zijn groen, de voorjaars gewassen staan op het veld. Tal van heesters en bomen staan al in bloei, we zien de eerste voorjaarsbloemen. Hier is de lente al begonnen!

Ten zuiden van Barcelona zoeken we een route op uit ons WoMo boekje. Overal bloeien de amandelbomen, de witte en roze bloesem schittert in de voorjaarszon. De gele en rode bergen om ons heen zijn indrukwekkend, de rivier de Ebro stroomt traag en breekt aan onze voeten.

Ons doel voor vandaag is een oud, verlaten treinstation. De laatste 4 km gaan over een angstig smal weggetje, maar Nils stuurt volleerd langs de smalle bochten. Een tegemoetkomende camper passeren gaat net omdat de weg er toevallig wat breder is.

De amandelbomen bloeien uitbundig!

Bij het oude treinstation houdt de weg op. Daar staan we nu in het midden van niets, de  paar dagjes-mensen zijn weg. Het spoor is nu een fietspad geworden en gaat langs een spectaculaire kloof. Die gaan we morgen verkennen.