Heerljk weer: zomaar een dagje strand

Vandaag, zondag 17 februari, zijn we geëindigd op een onverwachte plek: we gingen alleen maar even koffie drinken aan de kust vanochtend, maar we staan hier zo mooi aan zee dat we spontaan hebben besloten er gewoon de hele dag te blijven staan! De “Costa Tropica”, waar we nu iets ten zuiden van Almeria staan, doet zijn naam eer aan: het is er heerlijk warm, meer dan 20°, en de zon schijnt volop. Vandaag hebben we geen haast en genieten we van het wandelen langs het strand en lekker niets doen! We zijn niet de enigen, er staan tientallen campers in de bosjes vlakbij en op het strand. Zo te zien staan velen er al meerdere dagen.

Dit is een betere plek om wat langer te staan dan vele andere plekken die we hebben gezien. Er rijden hier heel veel campers rond, de grijze golf?  Bijvoorbeeld bij het haventje eerder aan deze kust is een groot parkeerterrein waar je tegen betaling met nog tientallen andere campers dicht op elkaar kunt staan.

Nog even terugblikken: de parkeerplaats bij het restaurant waar we gratis stonden was heel gezellig; een groepje Nederlandse en Belgische campers stonden er al 14 dagen.

‘s Ochtends wat rommelen, lunchen met een 3 gangen “Menu del Dia” voor € 10, wat wandelen en fietsen, gezellig samen borrelen en weer een dag voorbij. Zo kom je de winter wel door in Spanje. Wij blijven de volgende ochtend ook heerlijk voor de camper zitten om onze koffie te drinken en wat op het gratis internet te surfen.

Valencia, nieuw en oud 

Tegen de middag rijden we naar een camper plaats dicht bij bij Valencia. Met onze fietsen gaan we via prima fietspaden de stad in. Valencia is een boeiende mix van oud, prachtige oude kerken en gebouwen uit de glorietijd in de 15^e en 16^e eeuw, en nieuw: de rivier is een aantal jaren geleden verlegd naar buiten de stad en de vrijgekomen ruimte is benut voor prachtige futuristische gebouwen; veel musea, sportvelden, speelplaatsen en parken. Heel gezellig.

We hebben afgesproken met vrienden op de Marjal camping ten zuiden van Alicante, dus we moeten door. In Valencia komen we zeker nog eens terug. Te meer om dat we allemaal campers zien staan op parkeerplaatsen vlakbij het strand, ook bijzonder en gezellig horen we later.

De twee dagen met onze vrienden zijn erg leuk. Helaas is Tineke wat ziek, maar Ad laat ons de prachtige grote camping zien met de vele faciliteiten. Er is van alles te doen, hier hoef je je niet te vervelen.

 

Een lekkere boterham, zomaar langs de weg

Hier zijn we gewogen, 3565; 65 kg te zwaar.

Als de zaterdag weer onderweg zijn, kijken we naar een plaats om gas te tanken, we willen niet weer met een lege tank staan op een koude ochtend. Dat lukt! Het is lunchtijd dus we vinden een plekje langs de weg om te eten. Nils ziet dat toevallig vlak voor een Tuv- keuringsstation staan. Met het woordenboek in de hand en ons beste Spaans regelen we een meting van het gewicht van onze camper. We zitten maar net boven de 3500: 3565 kg. Dat is wel zonder personen, maar toch is het goed om te weten. Ik vind het meevallen maar met  onze toekomstplannen in gedachten overweegt Nils nu om toch maar een groter rijbewijs te halen.

Alcabaza van Almeria

Op de camper plaats bij Almeria halen we onze fietsen tevoorschijn om in de stad het Arabische fort te bekijken. Ook dit Alcabaza ligt op een heel hoge heuvel om de stad en de haven te beschermen. Indrukwekkend. We willen tapas eten, maar dat kan pas vanaf 20:00 uur ‘s avonds. Dan is het wel wat erg koud en donker om terug naar de camper te fietsen dus eten we toch maar in ons mobiele huisje.

Wij vinden een dag aan het strand wel genoeg en gaan morgen richting de bergen, de Alpujarras, om daar te wandelen. Hopelijk is het er niet te koud, want het ligt hoger. We zien wel!