Eerste indrukken van Roemenië

De tijd vliegt hier, we zijn al zes dagen onderweg!

Op dinsdag 4 juni rijden we Roemenië binnen. Dat is natuurlijk simpel want Roemenië hoort ook bij Schengen. We moeten alleen een tol-kaart kopen om op de wegen te mogen rijden.

De koeien lopen zo het water in; er is geen hek

 We vinden een prachtig plekje aan een meer om koffie te drinken. Overal bloemen in de wei, de koeien lopen zo het water in. Een boer kluistert zijn paard en stuurt het daarna met een klap op de billen de gemeenschappelijke wei in, geen hek te bekennen. Ook voor de lunch zitten we heerlijk aan een klein riviertje, een goed begin.

Die avond slapen we op het erf van een brandewijnstokerij. De uitleg is langdradig, het eten prima, de drank overvloedig en de muziek erg leuk om op te dansen. Het toetje staat pas om 23:00 uur op tafel, een beetje laat maar toch een leuke avond.

We kopen paddestoelen en onderhandelen met pen en papier 

Woensdag gaat de weg door prachtig glooiend landschap met overal veel bloemen. Er is van alles langs de weg te koop, gisteren hebben we al heerlijke zoete aardbeien gekocht, vandaag kopen we bospaddestoelen, eekhoorntjesbrood.  Die eten we de volgende dag zonder problemen op. 

We verwachten dat Roemenië een arm land is, maar de huizen in dit gebied zien er prima uit; er wordt veel gebouwd, hoewel het soms lang kan duren voor het af is. Paard en wagen worden hier nog gewoon gebruikt, ook op de grote weg. 

Paard en wagen is gewoon een vervoersmiddel

Veel kerken hebben daken van blik, ook het nieuwe, pas gebouwde klooster waar we gaan kijken. Binnen is het rijk versierd.  

Het dak is van tin of aluminium, binnen overal fresco's

De camping in Sapanta is een beetje klein, we staan opgepakt op elkaar. Gelukkig is er voor ons een beetje verder een plekje in de zon om te zitten.

Donderdag ochtend staat de bus klaar. Op het “vrolijke Kerkhof” zijn alle graven versierd met prachtige houtschilderingen. Dit is een Unesco werelderfgoed-site geworden. Het gaat het dorp goed: de kerk heeft een prachtig nieuw kleurig dak gekregen.

Het vrolijke kerkhof met mensen in lokale dracht, het is een feestdag

Helaas is ons bezoek aan het openluchtmuseum een natte bedoening. Ik geniet  van de oude houten huizen, schuren en een kerk, maar de groep zoekt al snel een cafeetje op voor de koffie. 

De oudere gevangenis van de tijd van het communisme is heel deprimerend. Het is bijna onvoorstelbaar dat hier nog maar 30 jaar geleden mensen zonder vorm van protest werden opgesloten en gemarteld! Het monument op de binnenplaats is indrukwekkend. 

Monument in de gevangenis 

Het is leuk om nog even in het stadje rond te lopen. Als je een zijstraat neemt van het grote plein met de indrukwekkende gebouwen en kerken kom je meteen op onverharde weggetjes en liggen de houtstapels langs de huizen.

Donderdag vertrekken we al om 7:00 uur! We gaan onderweg naar onze volgende kampeerplaats een rit maken met een oude stoomtrein. Het is erg druk, maar de organisatie is prima. Het blijkt dat een Zwitser deze oude spoorlijn heeft opgekocht om er een toeristische attractie van te maken. De bestemmings-bordjes op de wagons hebben dan ook Zwitserse namen. 

Met de stoomtrein

De rit is prachtig. Eerst staan er nog huizen en boerderijen. Met paard en wagen wordt het hout aan de kant van de rivier opgeladen. Later is er alleen de rivier, begroeide bergen en puntige rotsen. We denken maar niet aan alle CO2 die de lucht in gaat; we zien wel hoe er door deze lijn veel banen worden gecreëerd.

Onderweg is zelfs gezorgd voor een sanitaire stop met koffie. Aan het eind van de lijn wacht een barbecue! Nils en ik wandelen nog een eindje langs het spoor om het rangeren te zien. Het begint te regenen, de trein vertrekt een kwartier te vroeg! Dan de barbecue maar in de trein opeten.

Veel modder . . . .

Op de terugweg hebben we heel veel plezier door samen allerlei liedjes te zingen die verrassend veel mensen blijken te kennen. Het helpt dat Reina heel goed kan zingen en de anderen mee kan krijgen. Hartstikke leuk. Die middag moeten we nog een paar uur rijden naar onze volgende stop in Cozanesti. Hier zouden we lekker breed uit moeten kunnen staan op een groot weiland, maar vanwege de vele regen is het weiland niet begaanbaar. Algauw zit een camper vast!

Nu staan we allemaal hutje mutje op het kleine stukje grond dat verhard is. Onze Zwerver staat tussen het restaurant en het buitenzitje in. Wel jammer, want we slapen hier vier nachten. 

Maar. . .  niets aan te doen.

Folklore avond in Cozanesti