Ziekenboeg!

Prachtige uitzichten in Andalucië

Nils blijft de hele nacht hoesten, dus staan we op vrijdagochtend 1 maart in het kleine gezondheidscentrum van het dorpje Fuente de Pedra. Ons Spaans net voldoende om te vragen of Nils een dokter kan zien. Hij hoest nog maar eens erg overtuigend. 

Mooie bloemen zo langs de kant van de weg

De meneer achter de balie typt tergend langzaam zijn naam en adres van het verzekeringskaartje over in de computer. Na 20 minuten nemen we plaats in de wachtkamer. Het is niet druk, een half uurtje later lopen we de spreekkamer in. Ze luistert een paar minuten en constateert longontsteking. Nils krijgt antibiotica, een pijnstiller en een poeder tegen de hoest voorgeschreven. De plaatselijke apotheek is er vlak naast, dat is gemakkelijk.

De arts vraagt geen geld, alleen de medicijnen moeten betaald worden. Die kunnen we vast (deels) declareren bij onze verzekering. Prima georganiseerd die gezondheidzorg hier in Spanje.

De rest van de dag gaat op aan boodschappen, LPG tanken, en andere klusjes.

Nils is nu patiënt, dus Hanneke moeten rijden, een prima oefening. Voor de nacht is er een mooi plekje langs het stuwmeer Embalse del Conde Guadalhorce.

De volgende dag rijden we langs een smal weggetje omhoog naar een volle parkeerplaats. Nils biedt aan om de camper achteruit in te parkeren, maar Hanneke denkt dat ze het zelf ook wel kan. En dat lukt prima onder de (goedkeurende of kritische?) blikken van de omstanders! Hier begint een van de mooiste wandelingen van Spanje blijkt, El Camenito del Rey. Helaas dit jaar niet voor ons. 

Ook nu zijn de uitzichten spectaculair gedurende het rondje dat we rijden rond het meer, met prachtige bloemen. Na de lunch nemen we een klein weggetje naar El Burgo langs het dal van de rivier de Thon. Ook weer schitterend. Zo mooi dat we om vier uur parkeren langs de weg en er lekker blijven slapen.

Slaap-plek

De volgende ochtend rijden we door langs het weggetje dat steeds smaller wordt. Gelukkig gaat alles goed. We wandelen door de steile straten van het stadje. Ineens roept Nils  “au” en grijpt naar zijn hiel. Een flinke pijnscheut en hij kan eigenlijk niet meer goed lopen! Met moeite komen we terug bij de camper; Hanneke rijdt door naar Ronda.

De volgende ochtend is de pijn er nog steeds. Opnieuw zoeken we een gezondheidscentrum op. Ronda is groter dus nu nemen we de fiets. De tweede keer zijn we op de goede plek maar een afspraak met de dokter kan pas de dag erna. Nu heeft Nils nog meer pijnstillers en Voltaren gel om de ontsteking tegen te gaan. De dokter heeft geen idee hoe lang het gaat duren: rust is de beste medicijn. Dus dat doen we, vandaag een lekker rustig dagje op deze camper-plaats met elektra en internet. En natuurlijk de zon. 

Op de fiets over de trappen. .. beetje veel van het goede

Overigens hebben we Ronda wel op de fiets verkend: een prachtige stad met een imposante kloof. Daaroverheen zijn wel drie bruggen gebouwd: eentje uit de 17^e eeuw, eentje uit de Moorse tijd, en eentje uit de Romeinse tijd. Ze zijn er alle drie nog. Die willen we graag zien. Helaas het aantal trappen wordt steeds groter, terug kan eigenlijk ook niet meer. Deze rustdag voor de zieke Nils wordt toch nog hard werken! Maar wel leuk, temeer omdat we de Arabische baden kunnen bekijken waar we langs komen. Een interessant animatiefilmpje, zelfs in het Engels, geeft aan hoe de baden vroeger hebben gefunctioneerd. Leuk!

Morgen rijden we verder naar een nationaal park met prachtige wandelingen, die we dus niet gaan doen. De uitzichten moeten ook mooi zijn dus gaan we koffie drinken op prachtige parkeerplaatsen! 

De oude Arabische baden in Ronda