Zwerven in West Anatolië

Minerale afzettingen in Pamukkala

Na Konya besluiten we het wat rustiger aan te doen. We hebben al zoveel gezien! Er zijn nog ruim 2 weken voordat we de veerboot nemen vanuit noord-Griekenland. Ons WoMo boekje verwijst ons naar een fontein uit de Hettieten tijd rond 1200 voor Christus. Er is niemand bij deze bijzondere plek. Toch staan hier prachtige beeldhouwwerken al duizenden jaren rond deze bron, waar ook nu nog veel water opborrelt.

Oude Hettische bron Eflatun Pinari 

De oude moskee in Esrefoglu is zorgvuldig gerestaureerd. De houten palen zijn al 900 jaar oud. De mirab heeft prachtig tegelwerk.

Prachtig beschilderde houten pilaren in de 
Esrefoglu Moskee

De route loopt verder langs twee prachtige natuurlijke meren. De opgraving van een oud Ottomaans zomer paleis aan het meer uit de tijd van de sultan rond 1500 is vlakbij. Het weggetje er naar toe is al net zo slecht als de resterende gebouwen: er is niet veel meer te zien.

Slechte weg naar Kubad Abad Serai

Het is lastig een overnachtingsplek te vinden maar uiteindelijk staan we op een grasvlakte met uitzicht op het meer. De koeien en schapen komen langs op weg naar hun stal bij het dorpje. De zonsopgang is prachtig.

Onderweg naar Pamukkala kijken we rond in het oude Antiochië, daar waar Paulus meerdere malen heeft gepreekt. De fundamenten van de oude kerk staan er nog. De oude tempel van Athene is indrukwekkender, net als de brede oude straten.  

Laat in de middag rijden we Pamukkala binnen. Een aardige meneer biedt ons een parkeerplaats aan op zijn bedrijfs-terreintje. Ook kan hij bemiddelen bij een ballonvaart morgenvroeg. Drie keer is scheepsrecht: we gaan er nog een keer voor.

Toch een ballonvaart in Pamukkala

De vroege vaart is vol, we worden pas om 7:15 opgehaald. Natuurlijk zijn we vroeg wakker en zien alle ballonnen de lucht in gaan bij zonsopgang, wel ruim 20. Wij worden afgezet bij de landingsplek van "onze ballon"; de gasten van de eerste vlucht stappen net uit. Wij mogen erin. Dat is efficiënt voor de organisatie!

Uitzicht op de minerale afzettingen 

Het is een mooie vlucht boven de witte afzettingen van Pamukkala. We gaan in stilte omhoog tot ruim 1200 m. De uitzichten zijn prachtig, een bijzondere ervaring! Wel commercieel, want de piloot wil ook nog foto's en een filmpje maken. Die mag je kopen voor $50 na afloop. Niets voor ons, maar voor een aantal Chinese meisjes toch een bijzondere herinnering.

Agora van de oude stad Hiërapolis 

Deze witte mineraal-afzettingen in dit vulkanisch gesteente zijn vanaf de oudheid een bijzondere plek geweest. De stad Hiërapolis bloeide vanwege het heiligdom van de Griekse god Pluto die de onderwereld bewaakte. Uit  een rots-spleet kwam veel CO2 vrij. Offerdieren stierven, de priesters wisten dat ze de CO2 niet moesten inademen. Ook in de Romeinse tijd was dit een geliefde plek. Later trokken de geneeskrachtige eigenschappen van de baden veel bezoekers. De stad was rijk. Je vindt hier o.a. de grootste Agora, marktplein, een heel groot Romeins stadion. Stukken van de tempel van Pluto zijn mooi gerestaureerd. We wandelen er 's middags heerlijk rond en bewonderen ook de prachtige sneeuw-witte afzettingen die schitteren in de zon.

Minerale afzettingen bij Pamukkala

Ze schitteren in de zon

In het westen van Turkije wemelt het van de oude steden en de archeologische opgravingen. Donderdag 14 oktober rijden we naar Sardis. Deze stad werd bewoond van ruim 600 voor Christus tot 600 na Christus, tot deze werd vernietigd door een aardbeving. Er zijn een aantal prachtige gebouwen gerestaureerd, vooral het oude Griekse Gymnasium. Bijzonder is dat hier later een Joodse synagoge in is gevestigd. Interessant hoe iedere antieke stad weer anders is.

Grieks Gymnasium in Sardis

Lunch plekje met de tempel van Artemis 
in Sardis op de achtergrond

We hebben het nu wel even gehad met al die Oudheden en rijden naar Izmir, het oude Smyrna. Er is een camping aan de rand van de stad met een wasmachine, die we hard nodig hebben. Het is leuk een dagje door Izmir te slenteren . Het is gezellig op straat en in de bazaar. De oude caravanserai is nu een druk cafe. Je zit er wel op kleine krukjes, maar de koffie is lekker. 

De grote Carrefour op fietsafstand heeft lekkere kaas en wijn, rooibos thee en zelfs alcoholvrij bier. Allemaal zaken die in het oosten en midden van Turkije niet of nauwelijks te vinden waren. Wat een weelde!