Weer thuis!

Hierbij link naar de kaart van onze hele reis:

Onze reis

We rijden het dorpje Meteora in.

Vanuit Thessaloniki rijden we in één dagje naar de beroemde kloosters van Meteora. Het landschap daar is indrukwekkend: grote hoge rotsen reizen onverwachts steil omhoog met de kloosters er boven. We staan op een camping, dat moet, prima. 's Avonds gaan we wandelen langs deze indrukwekkende rots pieken. Om stil van te worden.

De kloosters bezoeken we de volgende dag met Zwerver. Bij de eerste is er een nauwe parkeerplaats waar we zomaar tegen de rotsen schrapen bij het wegrijden. Weer een krasje erbij, gelukkig is het achterlicht nog heel. Bij het tweede en derde klooster is een groot parkeerterrein met schitterende uitzichten. We drinken er koffie op onze stoeltjes; de parkwachter zegt dat dit niet mag.  Gelukkig is de koffie op en zetten we de stoeltjes snel weer binnen.

Klooster bovenop de heuvel

Deze kloosters zijn vanaf de 13e eeuw in verschillende stappen opgebouwd door monniken die zowel de stilte als de veiligheid van de rots-pieken wilden opzoeken. Nu kunnen we er met de auto heen en zijn er trappen maar vroeger kwam je er alleen met een touwladder en moesten voorraden met een hand om hoog getrokken worden.

Klooster binnenplaats

In Ioanna vinden we een prachtig plaatsje op een camping aan het meer. We eten 's avonds buiten bij de reflectie van ons lampje en de sterren. En dat eind oktober!

Het weer blijft mooi en we hebben nog een paar dagen, we gaan de Noord-Griekse bergen in. De Vikos kloof is maar een uurtje rijden op steile, smalle weggetjes naar boven.  Vanuit het kleine dorpje Monodrendri gaat een wandelpad naar een klein klooster de rand van de kloof. Het is genieten van de mooie uitzichten.

De Vikos kloof

"Pannekoek rotsen" bij de Vikos kloof

Bij het terugrijden naar de grote weg komen we gelukkig weer geen grote auto's tegen! Die middag lopen we nog een aantal wandelpaden: door een spannende relatief kleine kloof, langs mooie uitzichten en een oude brug uit de 16e eeuw. Handel drijven was ook in deze bergen heel belangrijk.

15-de eeuwse brug

We slapen aan de voet van weer een andere brug 20 km verder, maar wel 50 km rijden want we moeten helemaal om de kloof heen! Daar is een prachtige wandeling voor onze laatste dag in Griekenland:een relatief gemakkelijker weg heen langs de Berg terug langs de rivier. We genieten enorm van de uitzichten.

Laatste wandeling in N-Griekenland 

Imponerend landschap

's Middags rijden we naar de veerboot. We slapen op het parkeerterrein tussen de vrachtwagen. Niet helemaal rustig maar wel dichtbij: de veerboot vertrekt om 8 uur in de ochtend. Het inschepen begint al om 06:30 en gaat vlot. Als we weg varen komt de zon net op. Prachtige uitzichten geven ons het gevoel van een Middellandse Zee cruise. Een mooie afsluiting van onze reis!

Zonsopgang boven Griekenland vanaf de veerboot

Zaterdag 29 oktober aan het eind van de middag zijn we bij onze dochter en schoonzoon in München. Erg gezellig als altijd. Zondag maken we een mooie wandeling in de Alpen, helaas met files op de terugweg: we zijn terug in Europa.

Via de zus van Nils die in de Eifel woont, rijden we naar Rijswijk om op tijd te zijn voor de verjaardag van onze kleinzoon die 10 jaar wordt. Wat een weelde die wegen in Europa: duidelijke verkeersborden zodat  je weet waar je aan toe bent; geen gaten in de weg je kunt rustig en ontspannen rijden;  geen troep langs de snelwegen en mensen die zomaar ineens op de rijbaan in of uitvoegen of zelfs stoppen. Er zijn zelfs geen schapen en koeien op de snelweg zoals in Georgië. Wat een rustige rit!  

Woensdagavond 2 november zijn we om 11 uur ‘s avonds thuis. Nog een verrassing: onze huurders hebben het huis heel schoon achtergelaten met een fles rose op de tafel; het huis is lekker warm en zelfs de bedden zijn opgemaakt. We slapen dus niet in de camper wat we hadden gedacht maar lekker in ons eigen bed. Het is heerlijk om weer thuis te zijn!!

Bij de Vikos kloof 

Langs de kust terug naar de EU

Zonsondergang bij Canakkale

Na Izmir nemen we de tijd om lekker rustig langs de Middellandse zeekust naar het noorden te reizen. We nemen kleine weggetjes, daar is het eigenlijk deze reis nog weinig van gekomen. Er was altijd zoveel "wat moest" in de georganiseerde reis en wat we nog wilden zien van onszelf.

We rijden ontspannen naar Manisa. Daar staan  twee prachtige moskeeën! Het mooiste vinden we toch het oude ziekenhuis, ook uit de 16e eeuw. Dit is nu een museum voor geneeskunst. Mooi ingericht en er is heel veel informatie. Wat was men in het Ottomaanse rijk al ver op dit gebied, zeker in vergelijking met Europa in die tijd.

16-de eeuwse moskee in Manisa

De zon schijnt uitbundig, de kust trekt. We vinden een prachtig plaatsje op het strand bij het dorpje Candarli en wandelen langs de kust. De uitzichten op zee zijn prachtig en de zonsondergang is schitterend. Het waait alleen een beetje hard. Ik denk optimistisch dat de wind wel minder zal  worden in de loop van de avond en nacht. Niet dus. De wind giert om de camper, Zwerver staat te schudden op zijn poten. Slapen is lastig, pas in de kleine uurtjes lukt het een beetje.

Hiet staat Zwerver te schudden in de wind.

Via kleine weggetjes steken we het schiereiland over. De olijven worden met de hand geplukt. Een aantal zeilen worden onder de boom gelegd, wel 5 mensen plukken de hele boom kaal en alle olijven worden van de zeilen in manden gestort. Erg arbeidsintensief!

Bergama (Pergamom) was een belangrijke stad in de tijd na Alexander de Grote. De grote Akropolis boven op de heuvel met prachtige uitzichten is deels bewaard gebleven. Toch weer mooi om te zien.

De acropolis van Bergamon met theater

Op 18 oktober rijden we verder naar het noordwesten door prachtige bossen van grote, majestueuze pijnbomen. Eerst wandelen we er en later maken we een mooie fietstocht. Prachtig! Die dag sluiten we af in het leuke stadje Ayvalik.

Wandelen aan het strand

Aan het strand durven we niet meer te staan, het waait nog steeds. We vinden een plekje naast een aantal flats en gaan op de fiets het stadje in. Flaneren over de boulevard en door de leuke straatjes met winkeltjes is gezellig en het eten heerlijk. Maar wel een beetje gestrest: Wij willen voor donker, hier nu net na 19:00 uur, terug bij Zwerver zijn. Dat lukt maar net. Het strand en de Middellandse Zee blijven trekken. De volgende ochtend fietsen we een eind het schiereiland op. Heerlijk uitwaaien.

Omdat we weinig op campings staan, 
tappen we water uit een kraan langs de weg

Fietsen tussen de pijnbomen

Onze volgende stop is Troje, een eind verder naar het naar het Noorden. Langs deze kust zijn veel campings volgens de app Park4Night. Helaas, ze zijn allemaal dicht met een groot hek ervoor. Een slaapplaats vinden is hier niet zo gemakkelijk. Bij de opgraving van Alexandria Troas lukt dat vast wel. Inderdaad, er is helemaal niemand en de weg is niet druk. We slapen heerlijk. En natuurlijk gaan we even kijken bij deze opgraving. Niet spectaculair, toch weer interessant.

Bij de opgraving van Troje is 5 jaar geleden een nieuw, imposant museum neergezet. De uitleg over de verschillende niveaus van Troje is erg informatief. De voorwerpen en vooral de gouden sieraden die in Troje gevonden zijn, zijn schitterend tentoongesteld. In de ochtend is het museum helemaal leeg, het is geen hoogseizoen, denken we. Om 11 uur arriveren de kinderen die op schoolreisje zijn. Het gebouw wordt gevuld met hun stemmen en gelach. Toch weer leuk.

In Troje zelf is van laagseizoen niets te merken. Er staan wel 15 tourbussen en heel veel andere auto's op de parkeerplaats. Het helpt niet dat er net vandaag een cruiseschip voor de kust ligt. Tussen alle andere bezoekers door, kunnen we toch een goede indruk krijgen. Het museum heeft zeker geholpen.

In Cannakale vinden we een mooi plaatsje aan het strand aan een doodlopende weg. Ook nu gaan we met de fiets het stadje in. Natuurlijk willen we het Paard van Troje zien wat gebruikt is in de film van 2004 van Wolfgang Petersen met Brad Pitt.

Het paard van Troje in Canakalle

Het is erg gezellig aan het strand en op de boulevard. We eten vissoep en mosselen en zijn weer net voor donker thuis.

De volgende ochtend houden onze simkaarten ermee op. Onze provider TurkCell zegt dat we eerst langs moeten komen. We zijn precies drie maanden geleden Turkije binnen gekomen en hebben toen deze simkaart gekocht. Natuurlijk zijn we ondertussen in Iran, Georgië en Armenië geweest maar dat weet TurkCell vast niet. Om nu helemaal weer het stadje in te gaan, zien we niet zitten. We rijden gewoon naar Griekenland. Daar hebben we weer internet van onze Nederlandse simkaarten. Via de nieuwe brug over de Hellespont zijn we in het begin van de middag in Griekenland, terug in de EU.

Heerlijk in de zon bij het klooster; weer in EU

Het weer blijft schitterend de zon schijnt uitbundig; 's middags Is het zo'n 22 tot 25 graden. Nu hoeven we even niet meer verder. We vinden een plekje bij een klooster waar we heerlijk buiten zitten voor Zwerver. Nils gaat even slapen en ik ga lekker wandelen. Prima. Wat een weelde dat hier niet meer overal plastic, bouwafval en andere troep ligt, zoals in Turkije en Iran. Die avond maken we een plannetje voor de laatste dagen in Griekenland, met behulp van de digitale reisgidsen die ik heb meegenomen.

De volgende ochtend komt de enige bewoner van het klooster even langs. We krijgen een korte rondleiding en drinken koffie. Zo heeft hij ook nog even gezelschap!

Er is een Lidl in de buurt; ook dit filiaal heeft heerlijk volkorenbrood met zaadjes. Dat hebben we lang niet gehad. Lekker! Net als de chocoladekoekjes, de bonbons en sinaasappel marmelade.

Het is zaterdag, we willen door naar Thessaloniki. Er is geen camping of camperplaats. We zullen een plekje aan de straat moeten vinden. Dat is inderdaad lastig, maar het lukt. Niet ideaal, want er is veel verkeerslawaai; slapen blijkt lastig.

Dit keer lopen we naar de stad, zodat we niet voor donker terug hoeven te zijn met de fiets. Het is erg gezellig, zoveel mensen op straat en aan het strand. Overal wordt op terrasjes gegeten, koffie gedronken of genoten van een cocktail of een glas wijn. Wij willen ook wat eten, maar op zaterdagavond moet je echt gereserveerd hebben. Met moeite vinden we een plekje in een duur Italiaans restaurant. We eten er lekker en gezellig en vinden na 45 minuten terug lopen Zwerver weer ongeschonden terug. Ook fijn!

Zwerven in West Anatolië

Minerale afzettingen in Pamukkala

Na Konya besluiten we het wat rustiger aan te doen. We hebben al zoveel gezien! Er zijn nog ruim 2 weken voordat we de veerboot nemen vanuit noord-Griekenland. Ons WoMo boekje verwijst ons naar een fontein uit de Hettieten tijd rond 1200 voor Christus. Er is niemand bij deze bijzondere plek. Toch staan hier prachtige beeldhouwwerken al duizenden jaren rond deze bron, waar ook nu nog veel water opborrelt.

Oude Hettische bron Eflatun Pinari 

De oude moskee in Esrefoglu is zorgvuldig gerestaureerd. De houten palen zijn al 900 jaar oud. De mirab heeft prachtig tegelwerk.

Prachtig beschilderde houten pilaren in de 
Esrefoglu Moskee

De route loopt verder langs twee prachtige natuurlijke meren. De opgraving van een oud Ottomaans zomer paleis aan het meer uit de tijd van de sultan rond 1500 is vlakbij. Het weggetje er naar toe is al net zo slecht als de resterende gebouwen: er is niet veel meer te zien.

Slechte weg naar Kubad Abad Serai

Het is lastig een overnachtingsplek te vinden maar uiteindelijk staan we op een grasvlakte met uitzicht op het meer. De koeien en schapen komen langs op weg naar hun stal bij het dorpje. De zonsopgang is prachtig.

Onderweg naar Pamukkala kijken we rond in het oude Antiochië, daar waar Paulus meerdere malen heeft gepreekt. De fundamenten van de oude kerk staan er nog. De oude tempel van Athene is indrukwekkender, net als de brede oude straten.  

Laat in de middag rijden we Pamukkala binnen. Een aardige meneer biedt ons een parkeerplaats aan op zijn bedrijfs-terreintje. Ook kan hij bemiddelen bij een ballonvaart morgenvroeg. Drie keer is scheepsrecht: we gaan er nog een keer voor.

Toch een ballonvaart in Pamukkala

De vroege vaart is vol, we worden pas om 7:15 opgehaald. Natuurlijk zijn we vroeg wakker en zien alle ballonnen de lucht in gaan bij zonsopgang, wel ruim 20. Wij worden afgezet bij de landingsplek van "onze ballon"; de gasten van de eerste vlucht stappen net uit. Wij mogen erin. Dat is efficiënt voor de organisatie!

Uitzicht op de minerale afzettingen 

Het is een mooie vlucht boven de witte afzettingen van Pamukkala. We gaan in stilte omhoog tot ruim 1200 m. De uitzichten zijn prachtig, een bijzondere ervaring! Wel commercieel, want de piloot wil ook nog foto's en een filmpje maken. Die mag je kopen voor $50 na afloop. Niets voor ons, maar voor een aantal Chinese meisjes toch een bijzondere herinnering.

Agora van de oude stad Hiërapolis 

Deze witte mineraal-afzettingen in dit vulkanisch gesteente zijn vanaf de oudheid een bijzondere plek geweest. De stad Hiërapolis bloeide vanwege het heiligdom van de Griekse god Pluto die de onderwereld bewaakte. Uit  een rots-spleet kwam veel CO2 vrij. Offerdieren stierven, de priesters wisten dat ze de CO2 niet moesten inademen. Ook in de Romeinse tijd was dit een geliefde plek. Later trokken de geneeskrachtige eigenschappen van de baden veel bezoekers. De stad was rijk. Je vindt hier o.a. de grootste Agora, marktplein, een heel groot Romeins stadion. Stukken van de tempel van Pluto zijn mooi gerestaureerd. We wandelen er 's middags heerlijk rond en bewonderen ook de prachtige sneeuw-witte afzettingen die schitteren in de zon.

Minerale afzettingen bij Pamukkala

Ze schitteren in de zon

In het westen van Turkije wemelt het van de oude steden en de archeologische opgravingen. Donderdag 14 oktober rijden we naar Sardis. Deze stad werd bewoond van ruim 600 voor Christus tot 600 na Christus, tot deze werd vernietigd door een aardbeving. Er zijn een aantal prachtige gebouwen gerestaureerd, vooral het oude Griekse Gymnasium. Bijzonder is dat hier later een Joodse synagoge in is gevestigd. Interessant hoe iedere antieke stad weer anders is.

Grieks Gymnasium in Sardis

Lunch plekje met de tempel van Artemis 
in Sardis op de achtergrond

We hebben het nu wel even gehad met al die Oudheden en rijden naar Izmir, het oude Smyrna. Er is een camping aan de rand van de stad met een wasmachine, die we hard nodig hebben. Het is leuk een dagje door Izmir te slenteren . Het is gezellig op straat en in de bazaar. De oude caravanserai is nu een druk cafe. Je zit er wel op kleine krukjes, maar de koffie is lekker. 

De grote Carrefour op fietsafstand heeft lekkere kaas en wijn, rooibos thee en zelfs alcoholvrij bier. Allemaal zaken die in het oosten en midden van Turkije niet of nauwelijks te vinden waren. Wat een weelde!

Vulkanen en Derwisjen

Tegels in de Medressa in Konya

Donderdagochtend stopt het busje voor onze heteluchtballonvaart precies op tijd bij de camping: 05:10. We krijgen een prima ontbijt, maar het duurt wel lang! "Ja, we moeten nog een half uur wachten want op dit moment is er teveel wind om de ballonnen op te laten", zegt de organisatie. De lucht ziet er dreigend uit, geen goed teken. Inderdaad 20 minuten later horen we dat alle ballonnen vandaag aan de grond moeten blijven!!! BAALEN. We krijgen wel netjes ons geld terug. Om 7 uur staan we teleurgesteld bij Zwerver. Een lekkere douche helpt, we staan tenslotte niet iedere dag op een camping!

Ihlara Kloof

Volgens plan rijden we naar de Ihlara Kloof. We lopen alle trappen af naar beneden en wandelen uitgebreid in de spectaculaire kloof. Ook hier zijn kerken en kloosters in de rotsen uitgehouwen. We bekijken er een paar, maar hebben er nu wel genoeg van gezien. Dit is een echt toeristen gebied. Er is een leuk restaurantje boven het water waar we verse sinaasappelsap drinken, lekker. Na de vroege start van de dag vinden we het wel welletjes en blijven gewoon op de parkeerplaats bij de kloof overnachten.

Na 4 maanden op reis gaan er langzamerhand steeds meer dingen stuk. Dat de piëzo ontsteking van het gasfornuis het niet meer doet is lastig, maar gelukkig hebben we een aansteker. Als ook het thermokoppel het niet meer doet, de vlam blijft niet branden, lossen we dat op met een kurk die de gasknop ingedrukt houdt. Niet handig, maar het werkt! Nu is vandaag ook het toilet kapot gegaan. We kunnen het nog wel gebruiken maar het sluit maar half af. Niet zo leuk. We gaan op zoek naar een camper-reparatie bedrijf. Laten we die nu vinden in Konya onze volgende bestemming. Vrijdagmiddag kunnen we langskomen, hoera.

Sultan Hani karavanserai

Dat geeft ons nog de tijd om langs twee karavanserais te rijden. De eerste is mooi gerestaureerd maar we kunnen niet naar binnen. De tweede, de Sultan Hani karavanserai, is prachtig gerestaureerd en mooi ingericht met tapijten en een tentoonstelling van moderne kunst. Vooral de toegangspoort en het overdekte gedeelte zijn indrukwekkend en schitterend versierd, zie de foto's.

De toegangspoort van de Sultan Hani

Tapijt tentoonstelling in de binnenruimte van de Sultan Hani

's Middags rijden we door naar een gebied met een aantal dode vulkanen. Het WoMo boekje belooft een prachtig uitzicht waar we ook kunnen overnachten. Dat klopt en bovendien kunnen we rond de vulkaan fietsen , eerst boven langs, daarna onderlangs. Hartstikke leuk. Deze vulkaan ligt in een (bijna) uitgedroogd kratermeer.

Fietsen rond de vulkaan

Vrijdag rijden we naar de Neolitische site Catalhuyuk, een van de eerste nederzettingen. De oudste vondsten zijn van 9000 jaar voor Christus! Indrukwekkend.

Om 12 uur staan we bij het reparatiebedrijf. Een nieuw toilet hebben ze niet, maar ze kunnen er wel naar kijken. Ook het gasfornuis wordt onder handen genomen. Aan het eind van de middag is het toilet gelijmd en doet het gasfornuis weer alles wat het moet doen. We zijn onder de indruk van hun handigheid en gastvrijheid. We moeten zelfs mee lunchen. Minder onder de indruk zijn we van de rekening: voor 7 uur werken moeten €250 betalen, contant en zwart. De redenatie is: een nieuw toilet is duurder. Maar we hebben natuurlijk geen nieuw toilet. En geen garantie, want 2 dagen later rijden we weer verder. Na wat discussie ronden we het af op €200. Je moet hier altijd afdingen!

Er wordt gewerkt aan ons toilet

We zijn in Konya om de Derwisjen te zien dansen. Dat zou op zaterdagavond moeten gebeuren. Het weer is omgeslagen, donkere wolken en koud. Zaterdagochtend lopen we gezellig door het stadje. Het Mevlana museum is eigenlijk een bedevaartsoord voor de stichter van de soefi beweging, waar de Derwisjen toe behoren. Nu op zaterdag is het er erg druk. Iedereen is ingetogen en ernstig.

Graf van Mevlana, stichter van het Soefisme

Ook wij mogen naar binnen en bewonderen de prachtige graven, de mooie hal en de symboliek van het Soefisme, een mystieke stroming binnen de Islam. Deze mystiek ontwikkelde zich uit de Islam zelf op grond van koran teksten. Volgens een van de teksten hier is "Liefde" het belangrijkste. Dat spreekt mij aan!

's Middags regent het. Vanuit Zwerver kunnen we het grote Cultuurcentrum goed zien, waar 's avonds de Derwisjen gaan dansen/draaien. Er gebeurt helemaal niks! De hele grote parkeerplaats waar wij ook staan, blijft leeg . Alles is dicht en het moet om 7 uur beginnen! Om 6 uur gaan eindelijk de lichten aan.

Dansende /draaiende Derwisjen

Dit draaien of dansen van de Derwisjen is geen voorstelling, maar een godsdienstoefening. De gecontroleerde bijna trance-achtige draaiende beweging, ook wel Sema genoemd, van de wit gerokte mannen kan de toeschouwers en de mannen zelf een mystieke ervaring bezorgen. Er wordt voorgelezen uit de Koran, gezongen en er is live muziek. Ik vind het een bijzondere ervaring, maar Nils (amusicaal en arhytmisch) vind er niks aan.

Zondagochtend is het weer beter en gaan we op de fiets Konya in. De Sahib Ata moskee is prachtig, een schitterende oude poort, binnen wordt het houten plafond gedragen door houten palen, de Mirab,  de nis in de richting van naar Mekka, is van prachtig tegelwerk. Ook de oude Medressa, school, is prachtig betegeld. Deze gebouwen zijn allemaal van rond 1300. We drinken koffie met gebak op een gezellig terras. Er zijn veel mensen op straat, leuk.

Prachtig tegelwerk Medressa Konya, 13-de eeuw

Die middag is er nog een Sema. Nils doet zijn middagslaapje en ik ga nog een keer kijken. Ditmaal is het in een kleiner gebouw, veel intiemer, met uitleg via grote schermen en prachtige muziek. Voor mij een heel bijzondere belevenis, zie dit filmpje

Zoooo veel Ballonnen

ruim 80 heteluchtbalonnen te zien vanaf de Kaya camping

"Nils, kom gauw kijken”, roep ik, “Er hangen hier zoooo veel heteluchtballonnen”. Het is 6 uur 's ochtends en we zijn speciaal vroeg opgestaan om de heteluchtballonnen te zien. Het is nog maar net licht. Een paar honderd meter voor ons beneden loeien de gasbranders. De eerste ballonnen zijn al in de lucht. Omdat het nog niet helemaal licht is verlicht de brander de hele ballon. Het is een prachtig gezicht!

We staan hier op de Kaya camping in Cappadocië. De omgeving is hier prachtig! 's Ochtends om 6 uur dus extra vanwege de heteluchtballonnen die voor ons langs zweven. Nils telt er ruim 80!

Zelfs in de canyon

De mandjes zijn groot er kunnen ruim 20 personen in. Ze vliegen over de prachtige rotsformaties en hangen soms zelfs in de canyons. Spectaculair!

We worden er helemaal enthousiast van en boeken een vlucht bij de camping voor de volgende ochtend, aanbevolen door ons WoMo boekje.

De volgende ochtend staan we om 5:30 bij de weg. Het is nog donker, maar er rijden al heel veel busjes langs. Gaan al die mensen met een ballon omhoog? We denken van ieder busje dat die voor ons gaat stoppen maar ze rijden allemaal door.

Als we er  om 6 uur nog staan praten we met de campingbeheerder, die net wakker is.  Die belt: "Het busje komt zo."

Als we er om 6:20 en nog  staan belt de campingbeheerder nog een keer. Nu praat ik zelf met de organisatie: “Nee, ze hebben geen boeking voor ons.

Helemaal verbouwereerd en teleurgesteld gaan we terug naar Zwerver. Nils gaat weer naar bed en ik kijk nog maar een uurtje naar al die luchtballonnen die langs zweven.

Prachtige rotsformaties 

In meerdere kleuren

Na twee ochtenden vroeg opstaan hebben we het even gehad met die ballonnen. De dag ervoor, zondag september hebben we een prachtige wandeling gemaakt door de Rose en Red canyon, de mooiste canyons in dit gebied. De bizarre vormen zijn hier ontstaan omdat de zachte vulkaanas geërodeerd is door wind en water. Deze as is niet zo hard, in de loop van de eeuwen hebben de bewoners er woningen, kerken en kloosters in uitgehakt. Op onze wandeling zien we veel gaten in de rots en onder andere een kerk met fresco's uit de 11e of 12e eeuw.

Kerk in de rots uitgehouwen, 11-de eeuw

De wandeling is spectaculair: eerst bovenlangs, vervolgens dalen we via een steil paadje af naar de bodem van de Canyon. Hier loopt het pad door grotten en tunnels. We moeten zelfs een hele ladder op: spannend. De uitzichten zijn adembenemend.

Door de tunnel

De  meest vreemde formaties

Als we terug zijn doet Nils een middagdutje, terwijl ik een mooie fiets/wandeltocht maak aan de andere kant van dit gebied.

Dus na onze teleurstellende ochtend vinde we dat we al behoorlijk wat van Cappadocië hebben gezien en besluiten naar het zuidelijk deel te verkassen. Eerst gaan we nog naar het openluchtmuseum in Goreme.

Prachtige fressco's in de Zwarte Kerk

Hier zijn er aantal kloosters met kerken met fresco's in de rotsen uitgehakt. Als we aankomen staat de eerste tourbus al op het parkeerterrein. De drukte valt toch nog mee, We kunnen alle kerken bekijken. We zijn onder de indruk van de kwaliteit van de fresco's: iedere figuur is uniek uitgebeeld, zover de gezichten niet vernield zijn, mooi! En dat al in de elfde en twaalfde eeuw. Vooral de "Zwarte Kerk" is prachtig. Helaas mogen er geen foto’s worden gemaakt. Als we bij de camper terug komen, staat de hele parkeerplaats vol met tourbussen. Zo laat waren we dus nog niet.

Het is koffietijd: we zetten Zwerver aan de kant van de weg om een kopje koffie te maken. Wel verdiend na die vroege start vanochtend. Even later staan twee leden van onze Iran-groep naast ons! Ze zagen Zwerver staan. De koffie drinken we samen. Leuk om weer even bij te kletsen.

In dit zachte gesteente zijn hele onderaardse steden uitgehakt. Deze werden gebruikt als toevluchtsoorden in slechte tijden en door de Christenen in tijden van vervolging.

De onderaardse stad in Kaymakli is indrukwekkend. Er zijn wel vijf verdiepingen waarvan we drie verdiepingen bezoeken. Overal kleine kamertjes sluip-door gangetjes, lucht schachten en een grote keuken waar één keer per week in ploegen werd gekookt. Vaker kon niet, want dan zou de rook van het vuur de mensen kunnen verraden. Er konden wel 5000 mensen schuilen in deze stad.

Door de canyon bij Soglani

Een prachtige weg voert ons wat verder naar het zuiden naar de canyon bij Soganli. Hier kunnen we op de parkeerplaats van een prima restaurant staan in een schitterende omgeving. We zijn van plan eens lekker uit te slapen na twee ochtenden vroeg op. Dat lukt maar gedeeltelijk: om 6:30 worden we wakker van het geluid van de gasbrander van een heteluchtballon. Vlak boven ons hoofd vliegen drie ballonnen! Nou ja!

Op de fiets de kloosters en kerken ontdekken

Na het ontbijt gaan we fietsen in de canyon van Soganli. We zijn nog geen 100 meter ver of we zien twee ballonnen die klaar worden gemaakt voor vertrek. Heel interessant om te zien hoe dit werkt. Na zoveel ballonnen gezien te hebben, besluiten we toch echt een vlucht te boeken voor later in de week. Eerst gaan we de canyon bekijken. Ook hier prachtige uitgehakte woningen en kerken uit de 10e en 11e eeuw, sommige met slecht bewaarde fresco's, anderen met mooie pilaren.

Nils speelt Samson

In het klooster van Gumusler, een half uurtje verder rijden,  zien we prachtige fresco's, die we wel mogen fotograferen.

Engel Gabriël in Gumusler

Bij de lunch gaan we bellen voor een ballonvaart. Dat valt niet mee: alles is volgeboekt voor de komende drie tot vier dagen! Maar we hebben geluk: bij het derde bedrijf zijn net twee plaatsen vrij gekomen, maar dan wel voor morgenvroeg. En we moeten vanmiddag nog langskomen om te betalen. Het is een uurtje rijden terug naar Goreme. Nu staan we weer op de Kaya camping. Morgen om 5:10 worden we opgehaald, hopen we. Morgen dus nog vroeger opstaan.