In de lappenmand

Prachtig borduursel op viltenstof in het museum van Unye

Het is een mooie rit door uitgestrekte landbouw-velden naar het stadje Amasya. Ze verbouwen hier veel graan, wat mais en soms zonnebloemen. De toppen van de heuvels zijn prachtig groen van de bossen. Een afwisselende rit. In Amasya kunnen we boven op de heuvel parkeren zegt park4night. Het is een plekje alleen maar aan de weg maar het uitzicht is zo mooi dat we blijven staan. We gaan lekker eten in het restaurant ook met dat mooie uitzicht. 

Eten met uitzicht

Uitzicht op Amasya vanuit het fort

We kunnen binnen hun hek blijven staan, maar dan moeten we wel betalen; geen probleem. De volgende ochtend verkennen we de ruïnes van het Kasteel. Een echte ruïne, maar de uitzichten over het stadje en over de omringende bergen zijn formidabel. We rijden verder naar beneden en vinden zowaar een plekje in de schaduw, maar wel aan de straat. We gaan op de fiets het stadje in, het fietspad naast de rivier hadden we van bovenaf al gezien. Amasya heeft gezellige markten, oude graven hoog op de heuvel, een prachtig museumhuis en mooie moskeeën. 

Ottomaanse huizen aan de rivier

Een Mihrab, gebedsnis buiten de moskee

 Na veel zoeken kunnen we zelfs het batterijtje in mijn horloge vervangen. Als we weer bij Zwerver zijn is mijn fietsband lek. Nils moet de band plakken aan de rand van de straat! Het lukt. Dan is de energie van Nils op. Hij is moe en zijn buik borrelt. Hij gaat lekker slapen, ik maak nog een fietstocht de andere kant op langs de rivier, leuk! De volgende dag rijden we naar een rustig plaatsje langs een meertje zodat Nils een dagje bij kan komen. 

Langs het meer

Niet alleen wij kamperen daar, er zijn wel 6 vissers. In de middag worden we begroet in het Nederlands. Een heel gezin komt even “Goeiedag” zeggen. Ze wonen in Nederland en zijn hier op vakantie en familiebezoek. Ze zijn niet de eerste Nederlanders met Turkse wortels die we hier tegenkomen. 's Avonds komt er nog een andere camper naast ons staan! Nils voelt zich beter dus rijden wij de volgende dag verder naar Ünye, een leuk stadje aan de kust met een camping met een wasmachine. Dan is alles schoon als we aan onze Iran reis beginnen. We zijn niet de enige. In de loop van deze en de volgende dag komen nog vijf Nederlandse campers van onze groep aan op deze camping met wasmachine. Iedereen heeft hetzelfde idee. Gezellig om vast een aantal mensen opnieuw te ontmoeten. De organisatie heeft ons ondertussen laten weten dat onze reis een dag eerder begint. We moeten Iraanse nummerborden laten maken aan de grens en dat duurt een dag. Bovendien hebben we nog een extra diesel jerrycan nodig. We gaan met de fiets het stadje in, er is mooi fietspad langs de kust. We gaan veel winkels in maar geen jerrycan. Wel genieten we ook hier van het plaatselijke museum ingericht in een oud Ottomaans huis. Dit museum is van rond 1800. Erg mooi, vind ik. 

Het Ottomaanse huis uit 1800 buitenkant

Keuken in het  Ottomaanse huis

Als we terugkomen op de camping is mijn energie op. Nu borrelt mijn buik en ben ik een beetje misselijk. Een dagje rust doet wonderen. Vrijdag 4 augustus rijden we verder op zoek naar een jerrycan en diesel-verbeteraar. Die hadden we al in Nederland gekocht maar thuis laten liggen, dom dom dom! Na veel zoeken en vragen komen we bij een gereedschapswinkel. Jerrycans hebben ze niet maar ze komen wel met een lege 7 literoliefl es aanzetten: gratis. Ze hebben ook iets van diesel-verbeteraar, geloof ik. Maar we willen toch weten hoe dit nou precies werkt! Er wordt naar een vriend gebeld "Oh, ik kom er zo aan". Een heel gezin stapt uit de auto de mevrouw blijkt vloeiend Duits te spreken. Het is inderdaad diesel-verbeteraar en de gebruiksaanwijzing kan ze ons goed uitleggen. We denken 3 busjes nodig te hebben. Ze zorgt zelfs nog voor korting. Wat hartelijk zijn de mensen hier, wat zijn ze vriendelijk en willen ze je graag helpen!! Ondertussen komen er nog twee lege olieflessen tevoorschijn nu hebben we onze 20 l extra, prima.

Camping aan de Zwarte Zee

We vinden weer een prachtige camping langs de Zwarte Zeekust; de neus van Zwerver staat aan de rand van het strand. Hier komen veel Turken picknikken en zwemmen voor een dagje of een paar dagen. Onze camper valt nogal uit de toon tussen een paar kleine tentje. De meeste Turkse vrouwen gaan met al hun kleren én hoofddoek in het water. Een aardige mevrouw komt ons eten brengen: zelf gemaakt. Wat vriendelijk!

Eten gebracht door onze Turkse buurvrouw

Nog een middagje rustig aan en dan morgen naar de verzamelplaats voor onze Iran-reis.