Vertrekken valt niet mee!

Onze geplande route

We gaan met de camper helemaal naar Iran reizen! Expedition Far East organiseert een 49-daagse rondreis vanuit Oost Turkije door Iran, Georgië en Armenië. Het is een eind rijden dus willen we de tijd nemen om ook onderweg veel te zien. In totaal denken we bijna 5 maanden weg te zijn.

Nog even genieten van de tuin die volop bloeit.

Vanwege de onzekerheid rond Corona en de inval in de Oekraïne wordt het pas eind april duidelijk dat de reis doorgaat en we zelf ook het risico willen nemen om in deze onzekere tijd zover van huis te gaan. Als er echt iets mis gaat, rijden we zo snel mogelijk naar huis. We lezen ons in, kopen reisboeken en halen informatie van internet; zelfs reisgidsen zijn goedkoop digitaal te krijgen, handig als je niet te veel gewicht wilt meenemen.

Heel veel reisgidsen

Zo plannen we onze route als in de eerste foto: via de Balkan heen, met tijd voor Montenegro, Albanië (WoMo hheft net een nieuw Albanie gids) en Noord-Macedonië. Op 8 augustus moeten we in Trabzon, Noord-Oost Turkije zijn, waar de gezamenlijke reis begint. In oktober willen we dan Zuid Turkije bekijken o.a. Cappadocië. Dan rijden we via Munchen, onze dochter is in Oktober jarig, terug naar Nederland op tijd voor de verjaardag van onze kleinzoon op 1 november.

In die korte 8 weken moet er heel veel gebeuren. We besluiten ons huis weer te verhuren, zodat het in ieder geval wordt bewoond. Het zelfde makelaarskantoor dat ons huis ook heeft verhuurd toen we op stap waren met de Pélagie, vindt ook nu een huurder voor ons. We spreken af dat we één slaapkamer zelf houden waar we onze spullen kunnen opslaan. Dat past natuurlijk niet zomaar, we doen heel veel weg!

De trapleuning heeft nog een verfje nodig

Ik wordt een expert in het verkopen via Marktplaats, onderhandelen (niet altijd even succesvol….) en versturen van pakjes. Uiteindelijk raken we alles wat we willen kwijt: onze oude kampeeruitrusting, de zeilpakken en reddingsvesten en zelfs de kinderstoelen; onze kleinkinderen worden er te groot voor.

Boeken krijgen een nieuwe eigenaar en de plaatselijke “Rommelmarkt voor het goede doel” krijgt heel wat dozen, waar ze blij mee zijn. Ons huis wordt leger en leger.

Aan onze camper Zwerver moet ook het  nodige gebeuren: natuurlijk een grote beurt en 4 nieuwe banden, de twee beste oude banden worden reserve banden, één met en één zonder velg. De distributieriem wordt uit voorzorg vast vervangen nieuwe olie en brandstof-filters worden gekocht. De korte golfradio wordt op tijd geïnstalleerd en goed bevonden op de voorbereiding dag op 23 mei.

Daar leveren we ook onze paspoorten in zodat Expedition Far East onze visa kan aanvragen. Normaal duurt dat 1-2 weken, maar nu niet. Als we in de eerste week van juni vragen waar onze paspoorten blijven, is er nog nauwelijks voortgang. Balen, we willen toch echt 15 juni weg! We kunnen ook naar alle landen waar we heen willen, inclusief Turkije met een ID kaart. Helaas heb ik die niet, Nils wel. En je kunt alleen een id-kaart aanvragen met je paspoort, en die ligt bij het Visum Bureau.

Na goed lezen van de procedure, blijkt dat het ook kan met een brief van degene die je paspoort heeft voor de visumaanvraag. Het reisburo helpt en praten als Brugman bij de gemeente ook! Ik kan nog net op tijd mijn id-kaart aanvragen. Die is er inderdaad 14 juni.

In Iran kan ik niet de straat op in een zomerjurkje. We kopen een lange rok, 2 wijde broeken en een aantal lange dunne ruimvallende blouses tot ver over de heupen. Een dunne grote sjaal die haar en schouders kan bedekken completeert het geheel. Ik ben klaar voor de zeden-politie in Iran.

Bij al dat opruimen blijkt het tasje met ons kentekenbewijs verdwenen. We zoeken alles af maar vinden het niet. Toch bij de oude spullen gekomen? De mensen van de 3-de wereldwinkel komen hulpvaardig aanzetten met het verkeerde tasje! Ten einde raad vragen we een nieuw kenteken-kaartje aan. Natuurlijk vinden we een dag later het kaartje onder in onze camper!!

Ondertussen maken we ons hele huis schoon, maken vele ritten naar de stort en de glasbak en laden alle spullen die we onderweg gaan afleveren in de garage van Zwerver. Het past zowaar, naast de reserveonderdelen, het gereedschap, de verbanddoos, de medicijn-kist en de 2 reservebanden. Zelfs onze fietsen kunnen er nog in, al moet nu wel de trappers worden ingeklapt.

Er kan heel veel in de garage van Zwerver

Eindelijk kunnen we weg bijna volgens plan op 15 juni. De post komt op woensdag pas laat, het kentekenkaartje dus ook, maar we kunnen rijden!!

Via onze dochter in Rijswijk en nog wat familie leden waar we spullen hebben gebracht, staan we nu in Duitsland vlak ten zuiden van Keulen. Morgen rijden we naar onze andere dochter in München voor een gezellig weekend.

Ons eerste overnachtings-plaatsje ten Zuiden van Keulen

Maandag rijden we door naar Montenegro, het avontuur tegemoet.