Ongerept en ruig Montenegro

Ruige, ongerepte natuur in het noorden van Monenegro

Donderdagochtend, 23 juni, gaan we eerst naar het informatiecentrum van het Durmitor Nationale Park. We kopen kaarten en zien al dat we vanaf de camping mooi kunnen wandelen. Eigenlijk willen we raften, met een opblaasboot over de rivier naar beneden varen, maar uiteindelijk kiezen we voor een tocht met een 4Wheel-drive, helemaal rond het nationale Park zodat we alle canyons en hoogtepunten kunnen bekijken. 's Middags maken we een prachtige wandeling vanuit de camping rond 2 meertjes. 

De berg op valt niet altijd mee 

Ook deze avond gaat het weer onweren en is het best koud. We zitten heerlijk binnen. Vrijdagochtend wandelen we langs een beekje met oude watermolens en een moeras. Er zijn veel vlinders en zoveel prachtige bloemen, zoveel soorten: orchideeën, margrieten, allerlei paardenbloemen en klavers, de grote en kleine gele toorts en nog veel meer bloemen die ik niet ken. Wat is het Nederlandse platteland dan kaal met eindeloze groene vlakken met Engels raaigras. 

Ik kijk de hele ochtend angstig naar de lucht: als het vandaag weer gaat onweren, valt onze tocht met de 4-Wheel drive letterlijk in het water! Voorlopig valt het mee als we om 1:30 instappen schijnt de zon nog uitbundig al zijn er wel wat wolken. Het wordt een schitterende tocht langs de 2 canyons die dit Nationale Park begrenzen: hoog langs de canyon van de Tara, dwars door de canyon van de Susica die nu droog staat: de sneeuw is al gesmolten. 

bovenaan de canyon van de Susica

Verder langs uitgestrekte alpenweides, ook hier heel veel bloemen. We zien weinig vee, er wordt maar een beetje gras gemaaid, met een simpele handmaaier. Dan komt het mooiste deel van de tocht : langs de imposante rotsen ten zuiden va onze camping, zie de foto's. En het blijft de hele tijd droog met best veel zon! We hebben geluk en genieten volop. 

Zaterdag rijden we naar de imposante brug over de Tara Kloof. Na de nodige stress om Zwerver goed te parkeren bij deze toeristische hotspot, bewonderen we de uitzichten vanaf de brug, net als vele anderen. We hebben hier in Montenegro voor die paar dagen geen lokale simkaart gekocht. Onze Nederlandse bundel vinden we te duur om te gebruiken. De camping bij het nationale Park had geen wi-fi , daarvoor moesten we op de fiets naar het dorp. Het is toch wel onhandig zonder internet, je bent er zo aan gewend geraakt alle informatie op te zoeken. Nu we door Montenegro naar de Kust rijden, hebben we al een kleine camping op onze telefoon gezet inclusief route. Het is weer een prachtige rit langs canyons, hoge rotsen met veel kleuren en diepe kloven naast ons. Montenegro is erg ruig, wild en indrukwekkend! 

Het hooi wordt met de hand, nog even snel binnengehaald

Ook nu gaat het regenen, de boerinnen halen nog gauw het hooi binnen met de hand voor de bui. De camping ligt mooi naast een kloof zoals beschreven. Helaas de snelweg ernaast stond er niet bij. Het verkeer is luidruchtig, maar nu hebben we geen keus. Wel kunnen we er lekker eten en de wi-fi werkt! Zondagochtend maken we een mooie fietstocht langs de rand van de canyon van de Moricica rivier. 

Langs de Canyon van de Moricica

We genieten en komen zowaar een schildpadje en rijpe vijgen tegen. De imposante kloven, bergen en canyons houden niet op onderweg naar de kust, de baai en het stadje Kotor. In het oude vestingstadje, met zijn imposante verdedigingswerken uit de 12-de eeuw parkeert Nils Zwerver heel vakkundig in een klein parkeerplaatsje. We willen vast een Albanese simkaart kopen, maar dat lukt niet. We eten gezellig op een pleintje en lopen door het ommuurde stadje. Erg leuk, vooral de Grieks-orthodoxe kerken zijn indrukwekkend. 

Altaarstuk in Grieks orthodoxe kerk in Kotor

Het is er warm, dus we rijden nog ruim 2 uur door naar de grens met Albanië. Het simkaart probleem lost zich gemakkelijk op: net als we zonder enig probleem de grens over rijden staan jongelui van Vodafone klaar met een aanbieding voor een simkaart, 35 gigabyte voor 21 dagen voor €17. Misschien kan het elders goedkoper maar dan hebben we nu tenminste internet. Dat komt goed uit want de camping die we al hadden uitgezocht, ligt prachtig bij een rivier maar de wi-fi werkt nog niet. Onze telefoons bieden uitkomst. 

Uitrusten na een lange rijdag

We zijn erg onder de indruk van de prachtige landschappen in Montenegro. Overal bergen, meren en indrukwekkende canyons en bergtoppen. De mensen zijn heel vriendelijk, bijna iedereen spreekt een beetje (veel) Engels. We hebben geen echte armoede gezien, maar op het platteland is het vast hard werken: alles met de hand en kleine veldjes. Naast de steden, zoals de hoofdstad Podgorica, zien we veel moderne industrie-gebouwen. Overal wordt gebouwd, hoewel niet alles af is. Als we (ooit?) tijd over hebben, komen we hier zeker terug.

We genieten hier volop!

Door het imposante, lege binnenland van Kroatië, Bosnië-H en Montenegro

Uitzicht vanaf de camping bij Nat. Park Durmitor in Montenegro

Het weekend met onze oudste dochter en schoonzoon in München is als altijd heel gezellig! We wandelen in de bergen en bekijken een mooi openlucht museum. Het is warm in München, ruim 30 graden; een voorbode wat we nog gaan krijgen?

Op maandagochtend morgen haalt de huisarts van onze dochter vakkundig de hechtingen uit mijn voorhoofd. In alle drukte van de voorbereidingen was ik gevallen met de fiets. Gelukkig heelt de wond prima. Nu kunnen we echt op pad.

Nog op maandagmiddag rijden we dwars door Oostenrijk, over de tolwegen en door de tunnels schiet het op. Om 18:30 zitten we vlak bij Ljubljana aan een koud biertje en een lekkere maaltijd bij een stromend riviertje. Niet verkeerd!

Biertje an het water op maandgag onze eerste reisdag.

Dinsdag rijden we verder over de tolweg Kroatië in. Hier zijn we nog niet eerder geweest. De snelweg is prachtig en heel rustig. De tol is pittig, 42 euro, maar een extra tank diesel is ook niet gratis, troosten we onszelf. Het land is leeg, heel leeg. Bijna geen afslagen, nauwelijks huizen. Af en toe kleine veldjes met wat gras; vooral heel veel rotsen en een enkele canyon. Even komen we bij de kust, de Adriatische zee is oogverblindend blauw. Wij rijden door, Montenegro is nog ver.

Normaal tanken we bijna nooit op de snelweg: te duur, maar hier is bijna niets, dus ook geen goedkope tank redelijk dichtbij, dus tanken we toch aan de snelweg. De prijs in Euro’s is ongeveer  1,75 per liter; te betalen met onze pinpas, we hebben geen lokaal Kroatisch geld. 

2 lifters vragen of ze mee mogen rijden; we hebben plaats en vroeger stonden we zelf ook met onze duim omhoog langs de weg, dus prima. We hebben een route uitgezet op onze telefoon en rijden verder het binnenland in via de tolweg. Het wordt wel heel erg rustig op de weg, en ja de snelweg houdt op. Er wordt nog wel gebouwd, maar we moeten verder op de gewone weg.

Onverwachts snel doemt de grens van Bosnië-Herzegovina op. (eigenlijk hebben we onze route niet zo goed gepland….)  Geen EU land, dus geen internet op de telefoon via onze bundel. En dus ook geen route via onze favoriete app “Park4night”. Met hulp van onze lifters vinden we een onverwacht leuke camping aan een klein beekje, zelfs met WiFi.  Helemaal goed. We zitten heerlijk buiten naast het riviertje met schitterende uitzichten op de hoge rotswanden naast ons; genieten. De waterspreeuw en de wielewaal laten zich bewonderen, net als de vele waterjuffers.

De water-spreeuw

Aan het water op de camping in Bosnie Herzegowina

.We hebben besloten in de Balkan-landen zoveel mogelijk gebruik te maken van kleine campings. Vaak niet duur, dinsdag avond betalen we 15 euro inclusief elektra. De lokale bevolking kan de inkomsten vast goed gebruiken. 

Woensdagochtend rijden we verder door het weer erg lege Bosnië-Herzegovina. Er zijn kleine boerderijtjes, een paar kleine trekkertjes op de wegen, de geiten-huiden na de slacht hangen te drogen bij een schuurtje. Het landschap is indrukwekkend, we rijden op de berghelling langs een prachtig dal, wat uiteindelijk het meer van Bileca wordt. 

Bij het meer van Belica

We  stoppen regelmatig om de uitzichten te bekijken. Nils rijdt Zwerver iets verder naar achteren om minder op de weg te staan en raakt zomaar een steen: het trapje stond nog uit. Dat kan nu niet meer elektronisch worden ingeklapt en zit met een touwtje vast! Nou ja, we zijn nog fit genoeg om zonder trapje uit te stappen. We vinden vast ergens een garage om het te repareren.

De geslachte geiten; onder: dal in Bosnié-H

Rond het middaguur rijden we Montenegro binnen, onze lifters willen naar Griekenland, wij naar het nationale park Durmitor. Hier scheiden onze wegen; het was gezellig een dagje medereizigers te hebben.

Na weer een rit met indrukwekkende vergezichten staan we nu op een kleine camping met een schitterend uitzicht op de hoge rotsen van het Durmitor gebergte. Het heeft vanmiddag geonweerd, de Wifi ligt eruit. Voorlopig valt het mee met de warmte. Hier in de bergen zitten we ’s avonds binnen, zeker na de regen van vanmiddag. Morgen gaan we hier de omgeving verkennen.

(Dit verhaaltje komt nu pas op het web, omdat de Wifi van de camping het al die tijd niet heeft gedaan…) 

Vertrekken valt niet mee!

Onze geplande route

We gaan met de camper helemaal naar Iran reizen! Expedition Far East organiseert een 49-daagse rondreis vanuit Oost Turkije door Iran, Georgië en Armenië. Het is een eind rijden dus willen we de tijd nemen om ook onderweg veel te zien. In totaal denken we bijna 5 maanden weg te zijn.

Nog even genieten van de tuin die volop bloeit.

Vanwege de onzekerheid rond Corona en de inval in de Oekraïne wordt het pas eind april duidelijk dat de reis doorgaat en we zelf ook het risico willen nemen om in deze onzekere tijd zover van huis te gaan. Als er echt iets mis gaat, rijden we zo snel mogelijk naar huis. We lezen ons in, kopen reisboeken en halen informatie van internet; zelfs reisgidsen zijn goedkoop digitaal te krijgen, handig als je niet te veel gewicht wilt meenemen.

Heel veel reisgidsen

Zo plannen we onze route als in de eerste foto: via de Balkan heen, met tijd voor Montenegro, Albanië (WoMo hheft net een nieuw Albanie gids) en Noord-Macedonië. Op 8 augustus moeten we in Trabzon, Noord-Oost Turkije zijn, waar de gezamenlijke reis begint. In oktober willen we dan Zuid Turkije bekijken o.a. Cappadocië. Dan rijden we via Munchen, onze dochter is in Oktober jarig, terug naar Nederland op tijd voor de verjaardag van onze kleinzoon op 1 november.

In die korte 8 weken moet er heel veel gebeuren. We besluiten ons huis weer te verhuren, zodat het in ieder geval wordt bewoond. Het zelfde makelaarskantoor dat ons huis ook heeft verhuurd toen we op stap waren met de Pélagie, vindt ook nu een huurder voor ons. We spreken af dat we één slaapkamer zelf houden waar we onze spullen kunnen opslaan. Dat past natuurlijk niet zomaar, we doen heel veel weg!

De trapleuning heeft nog een verfje nodig

Ik wordt een expert in het verkopen via Marktplaats, onderhandelen (niet altijd even succesvol….) en versturen van pakjes. Uiteindelijk raken we alles wat we willen kwijt: onze oude kampeeruitrusting, de zeilpakken en reddingsvesten en zelfs de kinderstoelen; onze kleinkinderen worden er te groot voor.

Boeken krijgen een nieuwe eigenaar en de plaatselijke “Rommelmarkt voor het goede doel” krijgt heel wat dozen, waar ze blij mee zijn. Ons huis wordt leger en leger.

Aan onze camper Zwerver moet ook het  nodige gebeuren: natuurlijk een grote beurt en 4 nieuwe banden, de twee beste oude banden worden reserve banden, één met en één zonder velg. De distributieriem wordt uit voorzorg vast vervangen nieuwe olie en brandstof-filters worden gekocht. De korte golfradio wordt op tijd geïnstalleerd en goed bevonden op de voorbereiding dag op 23 mei.

Daar leveren we ook onze paspoorten in zodat Expedition Far East onze visa kan aanvragen. Normaal duurt dat 1-2 weken, maar nu niet. Als we in de eerste week van juni vragen waar onze paspoorten blijven, is er nog nauwelijks voortgang. Balen, we willen toch echt 15 juni weg! We kunnen ook naar alle landen waar we heen willen, inclusief Turkije met een ID kaart. Helaas heb ik die niet, Nils wel. En je kunt alleen een id-kaart aanvragen met je paspoort, en die ligt bij het Visum Bureau.

Na goed lezen van de procedure, blijkt dat het ook kan met een brief van degene die je paspoort heeft voor de visumaanvraag. Het reisburo helpt en praten als Brugman bij de gemeente ook! Ik kan nog net op tijd mijn id-kaart aanvragen. Die is er inderdaad 14 juni.

In Iran kan ik niet de straat op in een zomerjurkje. We kopen een lange rok, 2 wijde broeken en een aantal lange dunne ruimvallende blouses tot ver over de heupen. Een dunne grote sjaal die haar en schouders kan bedekken completeert het geheel. Ik ben klaar voor de zeden-politie in Iran.

Bij al dat opruimen blijkt het tasje met ons kentekenbewijs verdwenen. We zoeken alles af maar vinden het niet. Toch bij de oude spullen gekomen? De mensen van de 3-de wereldwinkel komen hulpvaardig aanzetten met het verkeerde tasje! Ten einde raad vragen we een nieuw kenteken-kaartje aan. Natuurlijk vinden we een dag later het kaartje onder in onze camper!!

Ondertussen maken we ons hele huis schoon, maken vele ritten naar de stort en de glasbak en laden alle spullen die we onderweg gaan afleveren in de garage van Zwerver. Het past zowaar, naast de reserveonderdelen, het gereedschap, de verbanddoos, de medicijn-kist en de 2 reservebanden. Zelfs onze fietsen kunnen er nog in, al moet nu wel de trappers worden ingeklapt.

Er kan heel veel in de garage van Zwerver

Eindelijk kunnen we weg bijna volgens plan op 15 juni. De post komt op woensdag pas laat, het kentekenkaartje dus ook, maar we kunnen rijden!!

Via onze dochter in Rijswijk en nog wat familie leden waar we spullen hebben gebracht, staan we nu in Duitsland vlak ten zuiden van Keulen. Morgen rijden we naar onze andere dochter in München voor een gezellig weekend.

Ons eerste overnachtings-plaatsje ten Zuiden van Keulen

Maandag rijden we door naar Montenegro, het avontuur tegemoet.